Karta dźwiękowa Genius Sound Maker 16

Tryptyk multimedialny (cz. III)

Tryptyk multimedialny (cz. III)

W trzeciej części tryptyku opisujemy zestaw firmy Genius Przyda się on z pewnością każdemu, kto w swej pracy często musi przygotowywać prezentacje multimedialne, choć nie tylko. Ale zacznijmy od początku.

Parametry

Sound Maker 16 to 16-bitowa karta dźwiękowa zbudowana na bazie układu Yamaha YMF262-M. Jest ona zgodna ze standardami: Sound Blaster, Pro Audio Spectrumm 16, Real Sound oraz Adlib i spełnia wymogi MPC II (Multimedia PC Level II), dobrze współpracując z Windows 3.1. Częstotliwość próbkowania Sound Maker'a wynosi do 44 kHz z rozdzielczością do 16 bitów. Układ karty też zawiera 20-głosowy syntezator FM z wbudowanym interfejsem MIDI. Ponadto można do niej podłączyć napęd CD-ROM współpracujące z szyną ISA lub SCSI.

Mówiąc więc najolólniej Sound Maker ma następujące interfejsy:

- napędów CD-ROM

- gniazdo służące do podłączenia sugnału dźwiękowego z napędu CD-ROM

- wyjście głośnikowe

- złącze urządzeń MIDI lub joysticka

- stereo line-in

- stereo line-out

- mikrofonu.

Warto też wiedzieć, że aby można było bez kłopotów korzystać z karty, należy mieć komputer minimum AT lub 386SX, 2 MB pamięci RAM (dla Windows 3.1 - 4 MB), DOS w wersji 3.3 lub młodszej oraz 6 MB wolnej przestrzeni na twardym dysku.

Instalacja

Instalacja karty jest banalnie prosta. Po umieszczeniu jej w wolnym gnieździe płyty głównej uruchamia się odpowiednie programy, które dokonują zmian w plikach CONFIG.SYS, AUTOEXEC.BAT oraz .INI w Windows. Ciekawą opcją jest możliwość zainstalowania programowego cache współpracującego z napędami CD-ROM, gdyż dzięki niemu uzyskuje się przyspieszenie pracy z dyskami optycznymi od dwóch do trzydziestu razy (jak podaje instrukcja).

Oprogramowanie

Do karty dołączono DOSowy mikser zwany PAS. Umożliwia on pełną kontrolę parametrów dźwięku (rys. 1.), nie tylko z poziomu menu, lecz również za pomocą pojedynczych komend (25 słów kluczowych), podawanych bezpośrednio w nim poleceń.

Zapis lub odtworzenie plików dźwiękowych bezpośrednio z DOS umożliwiają także programy PLAYFILE i RECFILE. Podając po nazwie odpowiednie parametry uzyskuje się pożądane efekty. Np. napisanie:

RECFILE LEFT.WAV r11025 S

spowoduje utworzenie stereofonicznego pliku audio w formacie .WAV próbkowanego z częstotliwością 11 kHz na 8 bitach.

Programy Windowsowe zaś to typowe aplikacje służące do nagrywania, odtwarzania i miksowania dźwięku. Należą do nich:

Pocket Recorder (rys. 2.) umożliwiający nagrywanie i odtwarzanie dźwięków oraz ich prostą obróbkę (m.in. zwalnianie i przyspieszanie, echo, pogłos). Za jego pomocą można zapisywać dźwięki próbkowane z częstotliwością 8, 11,025, 22,05, 32 oraz 44,1 kHz z zastosowaniem kompresji 2 lub 4:1.

Pocket Mixer (rys. 3.) to aplikacja służąca do łączenia dźwięków pochodzących z różnych źródeł i zapisu do jednego pliku .WAV. Umożliwia także wysterować wysokie i niskie tony, głośność i panoramę (balans) dźwięku, a ustawione parametry zapisać w pliku typu .MIX.

Pro Mixer (rys. 4.) natomiast to nic innego jak stół mikserski wyposażony w prosty korektor (equalizer), który "podbija" lub wycisza dźwięki o odpowiednich częstotliwościach.

Najciekawszą z dołączonych aplikacji jest bez wątpienia Midisoft Recording Session (rys. 5.). Jest to program do zapisywania, kontroli i odtwarzania plików MIDI. Aby w pełni wykorzystać oferowane możliwości należy dołączyć do komputera urządzenie z MIDI (np. klawiaturę wyposażoną w odpowiedni interfejs). Niestety, producent nie dodaje do karty odpowiedniego kabla, w który należy zaopatrzyć się osobno. W przypadku braku klawiatury (keyboardu) można odtwarzać przykładowe pliki MIDI dzięki obecności karty dźwiękowej oraz dokonywać różnych eksperymentów z muzyką, korzystając ze standardowego edytora nutowego.

Program wyposażony jest w miksery umożliwiające sterowanie w dowolny sposób każdego kanału. Poza edytorem nutowym można także edytować parametry dźwięków w postaci numerycznej. Dzięki temu można kontrolować wszystkie parametry z dużą dokładnością. Na końcu krótkiej instrukcji do programu zamieszczono pełną listę instrumentów w standardzie General MIDI oraz mapę przyporządkowań instrumentów perkusyjnych.

W pracy

Praca z kartą dźwiękową Sound Maker 16 przebiega bez niespodzianek. Bardzo przydatna okazuje się możliwość przygłaszania i wyciszania dźwięku po użyciu odpowiedniej kombinacji klawiszy. Również prawidłowo przebiega współpraca z dołączonym napędem Sony CDU33A-01 czytającym z tzw. podwójną prędkością transmisji (300 KB/s).

Pewnym zgrzytem Soud Maker'a okazał się, moim zdaniem brak deinstalatora karty. Ponieważ w czasie procesu instalacji dopisywane są informacje do kilku plików konfiguracyjnych, po jej odłączeniu trzeba "ręcznie" usuwać wszystkie tego typu zapisy. W przeciwnym przypadku bowiem na ekranie komputera zaczną pojawiać się stosowne komunikaty o jej fizycznym braku w komputerze.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200