100VG-AnyLAN to szybki protokół sieciowy, opracowany w 1993 r. przez konsorcjum, w skład którego wchodzi m.in. Hewlett-Packard i AT&T. Migracja z 10Base-T do 100VG-AnyLAN wydaje się tak łatwa i tania, że użytkownicy Ethernetu nie powinni mieć wątpliwości, co wybrać. Wyniki I kw. br. potwierdzają tę tezę. Karty 100VG-AnyLAN stanowią 40% rynku szybkich kart sieciowych, a porty hubowe aż 80%. Jednak nie wszystko złoto, co się świeci.

Wywodzący się z 100VG-AnyLAN standard 802.12 dla transmisji 100 Mbps po kablu telefonicznym (skrętka nieekranowana kategorii 3) jest istotnym odejściem od charakterystycznej dla Ethernetu i Fast Ethernetu niedeterministycznej metody transmisji opartej na unikaniu kolizji CSMA/CD (100VG może także obsługiwać standardy 802.3 Ethernet i 802.5 Token Ring, chociaż nie jednocześnie).

Nowy unikalny schemat dostępu, to Demand Priority Access (DPA). Polega on na przepytywaniu kolejnych portów huba w celu wykrycia żądania transmisji. Teoretycznie ten deterministyczny protokół zwiększa dostępną szerokość pasma poprzez redukcję lub eliminację kolizji i retransmisji.

Ponadto, w standardzie 802.3 jedna para przewodów jest dedykowana do transmisji danych a druga do odbioru, podczas gdy w 100VG-AnyLAN wszystkie cztery pary przewodów transmitują i odbierają dane (jest dostępna także dwuparowa implementacja). Umożliwia to każdej parze operować z częstotliwością 25 MHz dając w wyniku przepustowość 100 Mbps.

Jedną ze znaczączych zalet 100VG jest jego zdolność do przyznawania priorytetu (zwykłego i podwyższonego) zainicjowanym transmisjom danych. Priorytet może być przydzielony zarówno przez stację roboczą, jak i aplikację. Jeśli jednak jakakolwiek transmisja ze zwykłym priorytetem czeka dłużej niż 200-300 ms, to jest umieszczana w kolejce zadań z podwyższonym priorytetem.

Struktura hubów dla DPA jest hierarchiczna (max 3 poziomy). Na górze jest centralny hub, który kontroluje globalny ruch w sieci. Poniżej - dwa poziomy hubów, z których każdy obsługuje własną tablicę adresów.

Gdy stacja wysyła żądanie transmisji, jest ono przyjmowane przez hub do którego przyłączona jest stacja. Jeśli jest to jedyny hub w sieci, to pełni on rolę huba centralnego i obsługuje tę transmisję stosownie do miejsca stacji w systemie przepytywania (polling) i kolejce priorytetów. Jeśli nie jest jedyny, to przesyła żądanie transmisji do najbliższego huba wyższego poziomu, a ten, jeśli nie jest centralny, powtarza tę samą procedurę. Żądanie trasmisji trafia ostatecznie do centralnego huba, który zezwala lokalnemu hubowi na jego obsługę. Centralny hub informuje lokalny, że otrzymał żądanie obsługi i przekazuje sterowanie następnemu hubowi w kolejce.

Koszt posiadania

Jednym z przeciwskazań przechodzenia do 100VG jest ograniczona liczba producentów urządzeń w tym standardzie. Brak konkurencji może ograniczać rozwój technologii i utrzymywać ceny powyżej średniego poziomu.

Ponieważ 100VG może korzystać z różnego rodzaju okablowania, poczynając od skrętki nieekranowanej (kategorii 3, 4 i 5) poprzez skrętkę ekranowaną, a na światłowodzie kończąc. Pozwala to uniknąć kosztów związanych ze zmianą okablowania. Z drugiej strony mając na uwadze, że 100VG używa czterech par kabla telefonicznego, każdy z nich musi być zakończony terminatorem, a to podnosi koszt instalacji.

Decydując się na migrację należy liczyć się z wymianą wszystkich kart i sterowników, nie mówiąc o hubach. Część czasu trzeba także zarezerwować na dopasowanie istniejącego okablowania do wymagań 100VG-AnyLAN (odległości między hubami i stacjami roboczymi oraz zasady segmentacji).

Skalowalność

Mimo że deterministyczny schemat DPA czyni z 100VG narzędzie łatwo skalowalne, rozbudowa sieci 100VG napotyka na przeszkody, z których większość pojawia się przy przechodzeniu z 10Base-T do 100VG-AnyLAN.

Po pierwsze, 100VG wymaga mostu translacyjnego do 10Base-T, który może spowodować konieczność resegmentacji sieci. Do tego celu można wykorzystać modularny 100VG SNMP/Bridge firmy HP, mający niestety ograniczenie w postaci 250 adresów. Dlatego też HP rekomenduje stosowanie tylko jednego mostu 10/100 Mbps w sieci 100VG-AnyLAN, każdy następny może spowodować przekroczenie dopuszczalnej liczby adresów. Mosty o większej liczbie adresów mają pojawić się w przyszłości.

HP w najbliższym czasie planuje także wprowadzić na rynek przełączniki dla 100VG-AnyLAN, co może być ważne dla wspomagania coraz większych sieci. Przydałyby się także narzędzia do zarządzania wspomagające monitoring równoległych ścieżek.

Zaletą 100VG-AnyLAN jest natomiast to, że odległości między hubami przy kablu kategorii 5 mogą sięgać 100 m. Można więc je będzie łatwo połączyć, gdy np. trzy z nich ustawione będą na trzech kolejnych piętrach. Identyczna instalacja hubów 100Base-T będzie wymagała postawienia dodatkowego routera, gdyż odległość między nimi nie może przekroczyć 5 m.

Bezpieczeństwo

Jedynym zabezpieczeniem, jakie obecnie oferuje 100VG-AnyLAN, jest praca w trybie prywatnym. Pozwala ono portom na przyjmowanie tylko tych pakietów, które są adresowane do urządzenia do niego podłączonego. Wszystkie porty nie związane z adresem przeznaczenia pakietu otrzymują jałowy sygnał w czasie jego przesyłania.

Odporność na uszkodzenia (fault tolerance) także nie jest zaletą 100VG-AnyLAN. Ponieważ protokół nie korzysta z algorytmu drzewa rozpinającego, ani żadnego podobnego, stosowanie mostu w charakterze redundancyjnego połączenia nie jest możliwe. Prawdę mówiąc, to w 100VG w ogóle nie ma możliwości ustalania alternatywnych dróg transmisji. Do końca roku jedynie HP zamierza wyposażyć swój hub w redundantne połączenia do hubów wyższego poziomu (uplinks).

Wydajność

Nie ma wątpliwości, że wydajność jest zaletą 100VG-AnyLAN. Dotyczy to szczególnie aplikacji multimedialnych. Pełnoekranowe wideo działa bez zastrzeżeń głównie dzięki DPA, która przypisuje wszystkim ramkom wideo podwyższony priorytet. Inną zaletą 100VG-AnyLAN jest jego zdolność do przesyłania pakietów wielkości 1,5 kb lub 4,5 kb, co ma istotne znaczenie przy dużych instalacjach.