Gra muzyka

Dziś przedstawiamy jeden z nielicznych programów, który praktycznie pozbawiony jest jakichkolwiek wad - Cubase LITE.

Dziś przedstawiamy jeden z nielicznych programów, który praktycznie pozbawiony jest jakichkolwiek wad - Cubase LITE.

Dzieje się tak dlatego, że jest to program dla początkujących, okrojony z zaawansowanych możliwości kolejnych wersji tego komputerowego sekwencera (dla niewtajemniczonych - jest to program lub urządzenie zapisujące sekwencję dźwięków podobnie jak magnetofon). Jeśli ktoś jest bardziej wymagający, może zakupić Cubase 3.01, Score lub Audio, w których uzupełniono wszystkie braki wersji LITE za odpowiednio większą cenę (patrz CW nr 41, str. 54 - "Cubase - muzykalna rodzina"). Trudno jest wymagać od programu kosztującego zaledwie 160 DM tego, co oferuje program dziesięciokrotnie droższy. Toteż polityka firmy Steinberg sprzyja kupowaniu programu niejako "na raty" w miarę poznawania jego możliwości (oraz braków), a także umożliwia zakup programu mniej zasobnym użytkownikom.

Uniwersalność

Uniwersalność programu Cubase polega przede wszystkim na tym, że może on pracować na trzech platformach sprzętowych - IBM PC, Macintoshu oraz Atari (ST, TT i Falconie). Nie ma żadnych problemów z przenoszeniem plików generowanych przez program między tymi trzema platformami (dotyczy to nie tylko plików w standardzie MIDI). Do złącza MIDI komputera (Atari standardowo jest w nie wyposażone, ale do IBMa trzeba dokupić odpowiednią kartę) można dołączyć dowolną klawiaturę (moduł wielobrzmieniowy) wyposażoną w ten interfejs.

Edycja

Cubase LITE pracuje w dwóch trybach - edycji liniowej lub nutowej. W trybie edycji liniowej każda ścieżka nagrania obrazowana jest w postaci paska, który może być przesuwany, dzielony, łączony, kopiowany lub kasowany. Na jednej ścieżce (a może ich być 12) można kolejno umieszczać różne instrumenty. W trybie tym można także dokonywać wyrównań dźwięków do zadanego rytmu (rozdzielczość wynosi 1/128 całej nuty). Wyrównanie położenia partii utworu deklarowane jest w analogiczny sposób jak wyrównuje się elementy rysunku w programach graficznych (tzw. snap). Dowolnie można zmieniać numery kanałów oraz instrumentów, pamiętając o tym, że nie zawsze numer instrumentu w programie odpowiada numerowi na klawiaturze. Do łatwego lokalizowania odtwarzanego miejsca służy pionowa linia przesuwająca się w trakcie odgrywania muzyki. Aby ograniczyć się do wybranego fragmentu wystarczy zadeklarować położenie lewego i prawego ogranicznika.

W trybie edycji nutowej mamy do czynienia ze standardowym zapisem nutowym. W narzędziowniku wywoływanym prawym klawiszem myszy znajduje się strzałka (do wskazywania pojedynczych nut i zaznaczania bloku), gumka do usuwania zbędnych elementów, pauza i nuta. Dostępne są też operacje zmiany tonacji (klucza), podział pięciolinii na dwie (jak np. dla fortepianu) oraz parametry wybranej nuty, które można dowolnie ustawiać. W górnej części ekranu znajdują się ikony umożliwiające m.in. włączenie głośnika w celu przesłuchania wstawianych nut, ustawienie pętli do przesłuchiwania, zmiany tonacji przy użyciu klawiatury oraz ustawienie kroku dla pozycjonowania wstawianych nut.

Wspólnym elementem dla obu trybów edycji jest dolna listwa ekranu, w której najbardziej rzucają się w oczy klawisze do sterowania zapisu i odtwarzania - analogiczne jak w standardowym magnetofonie. Poza tym znajdują się tam okna informujące o pozycji lewego i prawego ogranicznika, aktualnej pozycji odtwarzania (zapisane jako czas lub odległość nutowa od początku ścieżki), rytm oraz tempo (w ćwierć nutach na minutę). Kliknięcie na każde z tych okienek umożliwia wstawienie własnych wartości. Ponadto można tu ustawić pracę cykliczną (powtarzanie sekwencji między ogranicznikami bez przerwy), pracę solową (przesłuchanie pojedynczych ścieżek) oraz metronom.

Menu

Rozwijane menu składa się z pięciu części umożliwiających sterowanie programem. Menu File to standardowe procedury obsługi plików (New/Open/Save/Import/Printer Setup/Print/Export). Dzięki menu Edit można dokonywać operacji na ścieżkach i nutach lub blokach (Cut/Copy/Paste/Delete/Select All). Obecna jest tu także funkcja Undo, po użyciu której można skorzystać z funkcji Redo, co ułatwia sprawdzanie różnych wariantów wykonywanej pracy. Menu ścieżek (Parts menu) umożliwia tworzenie, kopiowanie (również wirtualne, przy którym zmiany w oryginale nanoszone są w kopiach), kasowanie wszystkich nutze ścieżek. Menu funkcji to operacje muzyczne takie jak kasowanie podwójnych nut (nuty o tej samej wartości umieszczone w identycznych miejscach) nałożonych na siebie, kasowanie pewnych danych (dotyczących atrybutów takich jak głośność, Pitch Bend, After Touch, itp.) z komunikatów MIDI oraz transpozycja. Ostatnie menu to opcje działania, dzięki którym można ustawić śledzenie wykonywanego miejsca w utworze, reset niektórych komunikatów MIDI po zatrzymaniu, synchronizację z dołączonymi innymi urządzeniami MIDI oraz tryb pracy MIDI Thru.

Do zabawy i nauki

Program Cubase LITE doskonale nadaje się do muzycznego eksperymentowania. Można na ekranie komputera obejrzeć zapis nutowy zagranego utworu i odwrotnie - przesłuchać to, co zostało zapisane na pięciolinii. Można także pokusić się o pisanie własnych kompozycji, jednakże program ten nie nadaje się do profesjonalnego użytku ze względu na brak bardziej zaawansowanych narzędzi (zawierają je kolejne wersje Cubase 3.01, Score i Audio). Dzięki temu programowi można zobaczyć (usłyszeć), jaki wpływ na brzmienie ma zmiana różnych parametrów dźwięków, co znakomicie ożywi każdą lekcję muzyki w szkole (oczywiście, jeśli ma się komputer i klawiaturę).

Na zakończenie dodam, że program ten nie jest pozbawiony wad - otóż przy drukowaniu nut na drukarce laserowej na wydruk oczekuje się nawet do kilku minut.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200