Pierwsze karty płatnicze, wystawione przez instytucje finansowe pojawiły się w USA w roku 1947. Początkowo były to karty Flatbush National Bank - o zasięgu lokalnym oraz Franklin National Bank - o zasięgu ponadstanowym.

Pierwszą organizacją, która określiła jednoznaczne zasady działania kart płatniczych charakteryzujących się możliwością zaciągnięcia krótkotrwałego kredytu, był Diners Club. W roku 1950 zaproponował on współpracę hotelom i restauracjom w Nowym Jorku, adresując swoją kartę głównie do ludzi interesu często podróżujących. Tam też w roku 1958 zaczął działać największy system kart tego typu -zwanych kartami T&E (Travel and Entertaitment) - American Express. Fakt zaproponowania kart tylko wybranym klientom pozwolił na wprowadzenie opłat za wydanie karty oraz systemu prowizji od akceptantów dokonujących transakcji. Z drugiej strony, kontrola jakości udzielanych kredytów pozwoliła na gwarantowanie zapłaty akceptantom (sklepom i usługodawcom), co przyczyniło się do szybkiego spopularyzowania tego typu kart wśród odbiorców, do których została ona skierowana.

Idea popularnej bankowej karty kredytowej o zasięgu międzynarodowym, o podobnych zasadach używania dla każdego posiadacza, wystawianej przez różne banki, została zaproponowana przez Bank of America w roku 1966. Produkt o nazwie BankAmericard, stworzył pierwowzór najpopularniejszych do dziś kart kredytowych VISA (od 1977). W tym samym roku inna grupa banków amerykańskich zaproponowała identyczny produkt pod nazwą Interbank, później Master Charge. Ten ostatni funkcjonuje do dziś jako drugi w rankingu liczby wydanych kart system kartowy na świecie - karty MasterCard.

Typologia kart płatniczych

Z punktu widzenia technologii informatycznej każda karta plastikowa traktowana jest jako karta identyfikacyjna. Identyfikacyjne karty płatnicze (a więc również karty VISA, MasterCard, Amex itd.) to płytki z laminowanego PCV o standardowych wymiarach 54x86x 0,76 mm, przygotowane zgodnie z normami ISO 7810-1985, 7811(1-5)-1985, 7813-1985.

Charakteryzują się nadrukiem związanym z bankiem wydawcą oraz (o ile karta funkcjonuje poza jedną organizacją bankową) mają emblemat systemu kartowego w ramach którego zostały wydane (np. VISA).

Mają specjalny pasek do podpisu umieszczony na jednej ze stron karty, na którym posiadacz składa wzór swojego podpisu.

Mają (najczęściej) naniesiony pasek magnetyczny o koercji 300 Oersteda.

Mają wiele różnych zabezpieczeń, spośród których najczęściej używanymi w systemach kartowych obrotu międzynarodowego są hologram, nadruk UV, mikroprint.

Przed wydaniem posiadaczowi konta są personalizowane przez wytłoczenie (embossing) lub nadruk płaski (flat printing) oraz kodowanie paska magnetycznego. Nadawane są im w ten sposób cechy unikalne, jednoznacznie wiążąc tym samym kartę z kontem lub/i klientem banku. Ostatnim etapem personalizacji jest ,w większości kart, złożenie podpisu przez posiadacza na pasku do podpisu w czasie odbioru karty.

Ze względu na zastosowanie karty w systemie bankowym oraz jej charakter autor wyróżnia następujące podstawowe rodzaje kart spotykanych w systemach płatniczych:

1. Karty współtworzące produkty bankowe; 2. Karty narzędzia systemów bankowych; 3. Karty wstępnie opłacone; 4. Inne karty w systemach bankowych.

Warto zauważyć, że zaproponowany podział jest próbą podziału "obiektywnego", obejmującego wszystkie karty związane z bankowością, nie zaś karty płatnicze konkretnego systemu kartowego, stąd też nie odpowiada on podziałom na "TYPY" w rozumieniu np. VISA Int czy "Pay Now" i "Pay Later" wg MasterCard/Europay.