Wrastanie w teren

System Geo-Info powstał w 1991 roku na zlecenie Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami (WGiGG) obsługującego Urząd Wojewódzki w Poznaniu. Oprogramowanie oparte w części graficznej na pakiecie AutoCAD wykonała firma Systherm przy udziale firmy Stratus. Zadaniem systemu jest gromadzenie, przetwarzanie i udostępnianie danych przestrzennych oraz opisowych w celu uzyskania informacji o terenie. System obejmuje również cały cykl tworzenia i obsługi map numerycznych. Dzięki Geo-Info (pisaliśmy o tym w Computerworlde nr 33 z 12 września ur.) można budować systemy typu SIT (Systemy Informacji o Terenie) na sporym obszarze kraju.

System Geo-Info powstał w 1991 roku na zlecenie Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami (WGiGG) obsługującego Urząd Wojewódzki w Poznaniu. Oprogramowanie oparte w części graficznej na pakiecie AutoCAD wykonała firma Systherm przy udziale firmy Stratus.

Zadaniem systemu jest gromadzenie, przetwarzanie i udostępnianie danych przestrzennych oraz opisowych w celu uzyskania informacji o terenie. System obejmuje również cały cykl tworzenia i obsługi map numerycznych. Dzięki Geo-Info (pisaliśmy o tym w Computerworlde nr 33 z 12 września ur.) można budować systemy typu SIT (Systemy Informacji o Terenie) na sporym obszarze kraju.

W chwili obecnej system Geo-Info jest stosowany do budowy baz zasobu geodezyjno-kartograficznego w pięciu województwach Wielkopolski (poznańskim, kaliskim, konińskim, leszczyńskim i pilskim) oraz w województwach zielonogórskim, opolskim, kieleckim, radomskim i tarnobrzeskim, co stanowi ponad 20% obszaru kraju. Dalszemu rozpowszechnieniu systemu może sprzyjać opracowanie nowej, mocno zaawansowanej wersji Geo-Info 2.0, którą zaprezentowała firma Stratus na targach Komputer Expo '95.

Przed twórcami systemu stanęło kolejne (być może największe jak do tej pory) zadanie - utworzenie rynku informacji o terenie, który by finansował dalszą rozbudowę całego przedsięwzięcia.

Organizacja działania, finansowanie

System Geo-Info został opracowany i wdrożony w województwie poznańskim do końca 1992 r. Do tego czasu przeniesiono do bazy danych część opisową ewidencji gruntów (na podstawie programu MSEG), natomiast od 1993 r. rozpoczęto opracowywanie części graficznej ewidencji gruntów (z zastosowaniem Geo-Info). W bieżącym roku prowadzone są prace w zakresie zakładania baz geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu (GESUT). Etap budowy systemu do poziomu mapy ewidencyjnej sfinansowano w całości ze środków budżetowych.

W Poznaniu WGiGG powierzył prowadzenie zasobu geodezyjnego dziesięciu ośrodkom dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej rozlokowanym w miastach, które są siedzibą urzędów rejonowych. Prowadzonych jest 10 niezależnych, jednorodnych baz danych, budowanych na terenie całego województwa z zastosowaniem o Geo-Info. W przyszłości, po powstaniu Komputerowej Sieci Regionalnej, będą one połączone w jednolitą bazę rozproszoną.

Bazy te będą podstawą graficzną dla innych użytkowników SIT. Znajdą się wśród nich obok ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej oraz jednostek wykonawstwa geodezyjnego także instytucje branżowe (gazownictwo, wodociągi, ciepłownictwo, kanalizacja, telekomunikacja, energetyka), administrację rządową, samorządy terytorialne i inne (jak kolejnictwo, zarządzanie drogami, obrót nieruchomości).

Zgodnie z ustawą "Prawo Geodezyjne i Kartograficzne" z 17 maja 1989 r. prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, ewidencji gruntów i budynków oraz ewidencji sieci uzbrojenia terenu należy do kompetencji agend administracji rządowej.

Stąd też każda instytucja państwowa lub prywatna, która będzie chciała mieć dostęp do tych danych (albo on-line - za pośrednictwem łączy czy też na uzgodnionych nośnikach) będzie mogła to zrealizować na zasadach rynkowych - po podpisaniu odpowiedniej umowy i uzyskaniu licencji. I tak np.:

- instytucje samorządowe otrzymują część opisową ewidencji gruntów bezpłatnie, natomiast inni - jak np. PKP - muszą za tę informację płacić.

- te same instytucje samorządowe powinny płacić za część graficzną zasobu.

- w przypadku finansowania budowy bazy zasobów przez miasto, gminę czy instytucje branżowe będą miały one prawo do uwzględnienia tego faktu w umowie licencyjnej.

Określenie wielkości opłat licencyjnych jest zadaniem trudnym - chociażby z powodu braku doświadczenia i przepisów. Według pracowników WGiGG powinno się opracować zarządzenia centralne, które ustalałyby wyłącznie ogólne reguły zawierania umów i pobierania opłat licencyjnych, natomiast szczegółowe ustalenia (np. wielkość opłat) powinny być uzależnione od lokalnych warunków uwzględniających popyt i podaż na rynku informacji o terenie w danym regionie.

Dla poznańskiego SIT przygotowywany jest już projekt umowy licencyjnej na odpłatne korzystanie z bazy przez stowarzyszone instytucje (a interesują się tym przede wszystkim urzędy miast i gmin, niektóre branże, kolej itp.).

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200