Wiadomość, że IBM wprowadził nową wersję swego największego i najpotężniejszego systemu operacyjnego MVS u polskich informatyków nie wzbudza zapewne wielkiego zainteresowania, jako że liczba komputerów typu mainframe, działających w Polsce jest niewielka. Informacja ta i prezentacja tego systemu na targach CeBIT '95 wzbudziła jednak szerokie zainteresowanie w całej Europie, gdyż np. we Francji jest zainstalowanych ponad 14 tys. mainframe'ów IBM; podobne ilości znajdują się w Niemczech czy Hiszpanii.

Tymczasem nowa wersja systemu MVS 5.2.2 na tyle zasadniczo odbiega od wersji poprzednich, że należy poważnie zastanowić się czy jest to ten sam system, czy też Unix ukryty pod dawną powłoką. Powszechnie uznawana za standardową specyfikacja tzw. Single Unix Specification (znana do niedawna jako Unix 1170), zawiera określenie 1170 wywołań funkcji systemowych, definiujących precyzyjnie tę jednolitą wersję. W systemie MVS 5.2.2 zrealizowano ponad 1100 tych wywołań. Może to oznaczać, że ten nowy system operacyjny na wielkie komputery IBM jest bardziej zgodny ze specyfikacją standardowego Unixa niż jakakolwiek inna komercyjna realizacja systemu Unix. Jak wiadomo nie istnieje żadna kompletna realizacja Unixa, zgodna ze specyfikacją Single Unix Specification; być może właśnie nowy MVS jest najbliższy tej specyfikacji. Dla porównania, poprzednia wersja systemu MVS, mimo że była zgodna z normą POSIX, zawierała jedynie 250 wywołań funkcji systemowych Unixa.

Oczywiście fakt, że w systemie MVS zrealizowano tyle wywołań systemowych Unixa nie oznacza, że zrezygnowano z dotychczasowych właściwości systemu MVS, zapewniających mu znakomite właściwości, zwłaszcza jeśli chodzi o przetwarzanie transakcji, bezpieczeństwo danych, współpracę aplikacji, zarządzanie podsystemami wejścia/wyjścia itd.

IBM nie zaniedbał także dostarczenia standardowych narzędzi systemowych Unixa - kompilator C/C++, edytory, debugger. Aby zwiększyć możliwości współpracy systemu z innymi komputerami w środowisku przetwarzania rozproszonego, w nowym MVS zrealizowano obiektowy model komunikacji SOM (System Object Model), zgodny z wymaganiami grupy Object Management Group, zapisanymi w specyfikacji CORBA (Common Object Request Broker Architecture), definiującej zasady współpracy obiektów. SOM zrealizowany jest zresztą w IBM-owskich systemach operacyjnych OS/2 i AIX.

Integracja rozszerzonych usług sieciowych LANres (LAN Resource and Extensions Services) pozwala na wykorzystywanie komputerów z systemem MVS jako "superserwerów" sieci Novell: klienci sieci Novell mogą sięgać do zasobów mainframa. Open System Adapter (OSA) jest sprzętowym rozszerzeniem kanałów wejścia/wyjścia komputerów IBM ES/9000, pozwalającym na dołączenie do 80 segmentów sieci Ethernet lub Token Ring do jednego komputera ES/9000. W systemie MVS zrealizowano do ich obsługi kompletny IBM-owski sieciowy system operacyjny LAN Server.

Sukces MVS i ES/9000 jako superserwera sieci lokalnych i serwera aplikacji Unix zależy jednak w głównej mierze od dostępności aplikacji unixowych na ten komputer. IBM zachęca producentów oprogramowania do przenoszenia aplikacji, proponując m.in. bezpłatny dostęp do centrum testowania oprogramowania w Stuttgarcie.