System opracowania aplikacji bazodanowych Magic jest w Polsce dość popularny, choćby z tego powodu, że pojawił się na naszym rynku stosunkowo dawno. Niewielkie wymagania sprzętowe, znakowej wersji tego pakietu, pozwoliły wykorzystać jego właściwości na sprzęcie PC z DOS i systemem zarządzania bazami danych Btrieve z NetWare w sieciach lokalnych.

Magic oferuje dość intrygującą propozycję: nigdy nie będziesz musiał pisać ani jednej linii kodu. Programuj swoją aplikację opisując jej właściwości funkcjonalne, zamiast pisać kod niskiego poziomu. Takie podejście nie stanowi obecnie oszałamiającej nowości, jako że wiele systemów tworzenia aplikacji oferuje gotowe elementy składowe, automatyzujące typowe prace programisty: otwieranie bazy danych, pobieranie rekordu, zapisywanie do niego itp. Jednakże jeszcze kilka lat temu była to ciekawa propozycja.

Projektowanie wspomagane komputerem

Aby wspomóc pracę programisty, wszystkie specyfikacje programu zapisuje się w relacyjnych tabelach centralnego słownika aplikacji (tabela typów danych, tabela plików, tabela pól, tabela kluczy i indeksów, tabela programów itd.). Zmiana w tabeli jest widziana przez wszystkie elementy aplikacji, które z niej korzystają. Jest to istotne ułatwienie w utrzymywaniu aplikacji.

Kod wykonawczy aplikacji generowany jest automatycznie i wykonywany pod kontrolą tzw. maszyny wirtualnej Magica.

Model obiektowy

Magic jest obiektowym pakietem narzędziowym, wykorzystującym zestandaryzowane elementy aplikacji: pola, zadania, operacje, widoki danych z bazy i programy. Programista ma do dyspozycji 13 podstawowych typów operacji na danych. Zadanie jest zapisywane w tablicy wykonawczej (execution table), pokazującej kolejność wykonywania operacji elementarnych i procesów. Może zawierać zarówno procesy interaktywne (ekrany, okna, menu), jak i wsadowe (import danych z bazy, globalne uaktualnianie bazy). Zadanie może zarówno wywoływać inne zadania, jak samo siebie w sposób rekurencyjny.

Poszczególne obiekty zadań są zbudowane w sposób zintegrowany i modularny: działają jako elementy prefabrykowane, które można używać w dowolnym miejscu aplikacji. Raz przetestowane służyć mogą wielokrotnie. Programistyczne zadania Magica dzielą się na cztery grupy: operacje globalne aplikacji (określanie praw dostępu, bezpieczeństwo); operacje zadaniowe (inicjalizacja zmiennych, drukowanie raportów); operacje na rekordach (kontrola wykonywania transakcji, uaktualnianie i zapis plików); operacje na polach bazy (okna wprowadzania/przeglądania).

Kontrola wykonania; dostęp do baz danych

Aplikacja wykonywana jest pod kontrolą modułu wykonawczego (run-time), zwanego czasem serwerem lub maszyną wirtualną Magica. Maszyna wirtualna współpracuje z lokalnym menedżerem plików, zajmującym się dostępem do lokalnych baz danych i plików systemu operacyjnego stacji roboczej oraz z warstwą bram (gateway), zapewniających dostęp do wielu popularnych systemów zarządzania bazami danych w sieci lokalnej. Obecnie dostępne są bramy do baz Oracle'a, Informixa, Sybase'a, Microsoft SQL Server i in.