Streamery LTO i SDLT na przemian osiągają miano najszybszych i najbardziej pojemnych napędów taśmowych.

Na rynku pojawiły się napędy taśmowe LTO drugiej generacji. Tego typu streamery i biblioteki znajdują się w ofercie m.in. IBM, Hewlett-Packarda i Overland Storage. Premiera technologii LTO 2 odbyła się bez opóźnień, zgodnie z wcześniej publikowanymi planami rozwoju - niemal dokładnie w dwa lata od pojawienia się pierwszej generacji tych streamerów.

Gęściej i szybciej

Napędy LTO 2 zapewniają dwukrotnie większą pojemność (200 GB bez kompresji w jednej kasecie) i dwukrotnie większą prędkość transmisji danych (30 MB/s) w porównaniu z dotychczas dostępnymi streamerami LTO.

Wzrost pojemności osiągnięto wskutek zwiększenia z 384 do 512 liczby ścieżek zapisywanych na taśmie, zwiększenia liniowej gęstości zapisu o 30% i udoskonalenia metody kodowania zapisywanych danych. Wzrost szybkości transmisji wynika natomiast zarówno z większej gęstości zapisu, jak i prędkości przesuwu taśm.

W przypadku streamerów LTO 2 należy korzystać z kaset taśmowych przystosowanych do większej gęstości zapisu. Możliwe są też zapis i odczyt kaset pierwszej generacji przy prędkości zwiększonej do ok. 20 MB/s.

Produkty

Pierwsze napędy LTO 2 wprowadzone przez Hewlett-Packard to modele HP StorageWorks Ultrium 460, wyposażone w interfejsy Wide Ultra3 SCSI LVD i zapewniające maksymalną szybkość zapisu 216 GB/godz. (przy kompresji 2:1). Dostępne są modele wewnętrzne i zewnętrzne w cenie odpowiednio: ok. 26 i 27 tys. zł netto.

IBM zaprezentował TotalStorage Ultrium. Są to streamery LTO 2 z interfejsami Ultra160 SCSI lub złączami optycznymi FC 2 Gb/s.

Z kolei Overland Storage, jako jeden z pierwszych producentów, wprowadził do sprzedaży na polskim rynku serię bibliotek Neo wyposażonych w napędy LTO 2 Hewlett-Packarda. Dostępne są modele bibliotek z dwoma lub czterema streamerami i 30. lub 60. gniazdami na kasety, a więc o maksymalnych pojemnościach odpowiednio: 6 i 12 TB (bez kompresji).

LTO kontra SDLT

Otwarty standard LTO (Linear Tape Open) powstał w wyniku współpracy firm Seagate, IBM i Hewlett-Packard. LTO konkuruje przede wszystkim z należącą do Quantum technologią SDLT (Super DLT), a także "firmowym" systemem Sony AIT. Niektórzy producenci z mnogością standardów radzą sobie w ten sposób, że oferują biblioteki, które mogą być wyposażane w różnego rodzaju streamery. Na przykład Hewlett-Packard ma w ofercie urządzenia wykorzystujące zarówno napędy LTO, jak i SDLT.

Wprowadzanie kolejnych generacji streamerów LTO i SDLT powoduje, że te dwa niezgodne formaty na zmianę osiągają przewagę pod względem pojemności i szybkości zapisu. W obu dziedzinach przodowały do niedawna zaprezentowane w czerwcu 2002 r. napędy SDLT 320 z kasetami o pojemności 160 Gb i szybkości transmisji 16 MB/s (parametry dotyczą zapisu bez kompresji). Poprzednia generacja SDLT 220 pozwalała na zapis 110 GB z prędkością do 11 MB/s. Wprowadzenie SDLT 320 - wg ocen niektórych analityków - spowodowało zwiększenie o 4% udziału SDLT w rynku napędów taśmowych.

Obóz LTO obecnie zyskał jednak znaczną przewagę. Około 2/3 streamerów sprzedawanych na świecie to właśnie LTO. Wprowadzenie drugiej generacji streamerów spowodowało, że LTO 2 zapewnia wyższe pojemność zapisu i szybkość transmisji. LTO wykorzystuje zaawansowane mechanizmy zabezpieczania integralności danych. Napędy umożliwiają odtworzenie informacji w przypadku całkowitego uszkodzenia jednej z czterech ścieżek. Format LTO Ultrium stosuje kody CRC i ECC do zabezpieczania przed błędami zapisu.

Ponadto kasety LTO są wyposażone w wewnętrzną pamięć, która służy do zapisywania informacji o parametrach nośnika i danych wprowadzanych przez użytkownika. Zawierają też interfejs umożliwiający zdalny odczyt i zapis tych informacji z odległości do 15 mm.

SDLT ma natomiast dłuższą historię. Choć najnowsze napędy SDLT 320 umożliwiają zapis/odczyt tylko taśm poprzedniej generacji SDLT 220, to pozwalają na odczyt znacznie starszych formatów: DLT 4000, DLT 7000, DLT 8000, DLT1 i VS 80.