Tak się dziwnie składa, że kiedy ktoś decyduje się na kupno nowego modemu, standardy zmieniają się, ceny spadają, a za to pojawia się wiele nowych funkcji. Kiedy zaś ktoś próbuje trzymać się jednego markowego modelu, szybko okazuje się, że traci w ten sposób którąś z nowych funkcji oferowanych przez konkurenta.

Poniższy przewodnik po modemach dedykujemy niezupełnie zorientowanym w tej dziedzinie. Całkowicie początkującym rekomendujemy wypróbowane, stacjonarne modele firmy Hayes. Są to jedyne modemy, które bezproblemowo można podłączyć do zwykłej linii telefonicznej.

Modemy przenośne

W dzisiejszych czasach bardziej popularne stają się jednak modemy przenośne. Produkowane przez takie firmy jak Hayes, U.S. Robotics i Practical Peripherials oferują różnorodność form zasilania od możliwości podłączenia oddzielnego zasilacza do 9-voltowej baterii lub akumulatorków AA. Mając szeroki wybór warto zdecydować się na zakup modemu wyposażonego w diody (LED) kontrolne rodzaju nośnika (Carrier Detect), prędkości modemu, wysyłki (TX) i odbioru (RX) danych, a także zwyczajową kontrolkę mocy.

Z pozoru wyposażenie to wydaje się być zupełnie zbędne, ale w wypadku bezskutecznych prób połączenia z odległą bazą danych czy BBS-em świadomość kontrolowania urządzenia zapobiega nieuniknionej irytacji.

Ponadto przenośny modem warto zaopatrzyć w dualne gniazdo RJ-11, umożliwiające podłączenie modemu do zwykłego (tzn. niekoniecznie wysokiej jakości) telefonu, np. w pokoju hotelowym. Kiedy użytkownik na własnej skórze sprawdzi działanie tego rozwiązania, to uzna je za nieodzowne.

Modemy wewnętrzne

Następna kategoria modemów składa się z dwóch typów: kart modemowych (do desktopów) i kart PCMCIA (do notebooków). Oba rozwiązania oferują łatwy dostęp do ukrytego w obudowie urządzenia, obywają się też bez zewnętrznego zasilacza i plątaniny kabli będącej konsekwencją podłączenia zewnętrznego modemu do komputera. W zamian tracimy jedynie możliwość monitorowania statusu modemu za pomocą diod kontrolnych.

Niektórzy producenci oferują dla tego rodzaju modemów graficzne oprogramowanie typu status panel, najczęściej pod Windows. Jeśli zaś modem nie jest wyposażony w monitor, to warto go podłączyć do głośnika komputera i w ten sposób zapewnić sobie monitorowanie jego funkcji.

Nie mniej ważne jest ustalenie, czy wewnętrzny modem może być zasilany niezależnie od komputera. Większość tych urządzeń, szczególnie w laptopach starszego typu, ma bowiem zgubną właściwość skracania o 30-50% żywotności baterii.

Decydując się na wewnętrzny modem trzeba upewnić się, że jest on wyposażony w standardową funkcję UART (Universal Asynchronus Receiver/Transmitter). Mimo że większość modeli ma tę funkcję, to starsze np. 16540 lub 8250 UART ograniczają wielkość danych przesyłanych między modemem, a komputerem.

Niektóre z modemów PCMCIA nie wytrzymują próby transmisji międzymodemowej ze standardową prędkością 38,4 Kbps. Najczęściej w takiej sytuacji proces bywa spowalniany, ale zdarzają się również przerwania przesyłu.

Funkcja UART jest nie mniej ważna w wypadku modemów zewnętrznych. Jeśli używamy urządzenia z prędkością przesyłu 9,6 Kbps, to najpierw należy sprawdzić szeregowy port RS-232 komputera. Warto również przetestować modem którymś z programów diagnostycznych. Jeśli okaże się, że UART w modemie lub komputer nie odpowiada parametrom (16550 z buforowaniem FIFO), należy zaopatrzyć się w odpowiednią kartę przyspieszającą pracę komputera lub kupić inny, najlepiej wewnętrzny modem. Ma to szczególne znaczenie w łączeniu się z sieciami LAN.

Najbardziej technologicznie zaawansowane modemy, to tzw. koncentratory wysokiej pojemności - Data Racks. Umożliwiają one połączenie do 60 modemów ze standardowym, 19-calowym gniazdem. Wraz z oprogramowaniem kontrolnym i uproszczoną procedurą dostępu stanowią idealne rozwiązanie dla wymagającego użytkownika. Godnymi polecenia producentami koncentratorów są Microcom Commun., U.S. Robotics, Hayes, Cray Commun., AT&T, General DataComm, Codex/Motorola, Multi-Tech Sys., Penril Datability Networks, Racal-Data-com i Telebit.