Jako pierwsza na świecie AT&T umożliwia tanie połączenie wielu sieci NetWare.

Mimo zalet, jakie posiada komunikacja, za pośrednictwem sieci komputerowych przesłanie pliku do innej osoby, znajdującej się poza zasięgiem lokalnej sieci komputerowej nadal nie jest tak proste, jak np. przeprowadzenie rozmowy telefonicznej (wykręcamy dowolny numer i rozmawiamy). Zdecydowana większość połączeń sieciowych zestawianych jest "na sztywno".

Sytuacja ta ma jednak szansę ulec zmianie dzięki usługom NetWare Connect Services (NCS) propagowanym przez firmę Novell wspólnie z największymi światowymi operatorami telekomunikacyjnymi. Umożliwią one zestawianie połączeń sieciowych w podobny sposób, jak to ma miejsce w przypadku rozmów telefonicznych - dowolnie wybierając drugą stronę połączenia. Od grudnia ub.r. serwis taki świadczony jest przez AT&T, a już wkrótce oferować go będą także inni potentaci telekomunikacyjni m.in. z Europy, Japonii i Australii. Sieci tworzone przez te telekomy będą ze sobą wzajemnie połączone, dzięki czemu możliwa będzie wzajemna komunikacja firm korzystających z usług NCS, a rozmieszczonych w różnych krajach.

Jak to robią w Ameryce

Podstawową platformą systemową dla usług oferowanych przez AT&T jest Novell NetWare 4.1 z NetWare Directory Services (NDS), routery umożliwiające przesyłanie pakietów TCP/IP i IPX, oraz istniejącą sieć komunikacji danych AT&T (przełączniki Frame Relay).

Cały model przesyłania danych bardziej podobny jest do modelu komunikacji głosowej - zamiast zestawionych "na sztywno" połączeń (tak jak to ma miejsce w sieciach WAN), usługi NCS stosują dynamiczny routing pakietów, ustalając drogę ich przesyłania za każdym razem, gdy dokonywane jest połączenie.

Sieci NetWare klientów korzystających z usług NCS podłączone są do tej sieci za pośrednictwem punktów dostępowych (POP - Point-of-Presence) sieci Frame Relay. Połączenia te mogą być realizowane za pośrednictwem linii o przepustowości 56 Kbps, wydzielonych kanałów na łączach T1 (każdy o przepustowości 64 Kbps) lub całych linii T1. Na terenie Stanów Zjednoczonych funkcjonuje kilkaset punktów dostępowych, co oznacza, że praktycznie w każdym dużym mieście można uzyskać dostęp do sieci NCS w trybie lokalnym.

Dzięki takiemu rozwiązaniu klientowi podłączającemu się do NCS potrzebna jest tylko jedna linia łącząca go z tą siecią (lub też połączenie modemowe), bez względu na liczbę firm, z którymi będzie chciał się łączyć. Za zestawienie połączeń w ramach NCS odpowiada bowiem AT&T i to ona martwi się o to, by pakiety klientów trafiały w odpowiednie miejsce.

Budowa sieci

Na sieć AT&T NCS składają się trzy elementy: Service Node Routing Complexes (SNRC), Enterprise Services Complexes (ESC) oraz Network Operations Center (NOC). Kompleksy SNRC stanowią podstawową warstwę komunikacyjną sieci i składają się na nie routery Cisco i serwery NetWare Connect, które obsługują modemowe połączenia z NCS. SNRC, odpowiedzialne są za routing informacji w sieci NCS i podłączone są do kompleksów ECS, składających się z serwerów NetWare 4.1 z repliką zasobów udostępnionych przez poszczególnych użytkowników NCS, serwerów odpowiedzialnych za umożliwienie dostępu do sieci serwerom NetWare 2 i 3, serwerów

aplikacyjnych, pocztowych i bramek internetowych oraz połączeń z warstwą NOC. W tej ostatniej warstwie znajdują się serwery ManageWise odpowiedzialne za zarządzanie całą siecią NCS.

Duże drzewo NDS

Dostęp do zasobów sieci NCS kontrolowany jest przez centralny katalog oparty na technologii NDS Novella. Jest to rozproszona baza danych zawierająca informację o wszystkich zasobach (obiektach) osiągalnych za pośrednictwem NCS.

Pełną kontrolę nad udostępnianiem lokalnych zasobów w ramach sieci NCS sprawuje administrator w firmie podłączonej do tej sieci. Może on udostępnić wszystkie zasoby swojej sieci lokalnej, tylko część z nich lub w ogóle ich nie udostępniać. Najprostszy jest pierwszy z wymienionych wariantów. Administrator musi wtedy troszczyć się tylko o jeden katalog NDS (NDS w sieci lokalnej i NDS w sieci NCS jest identyczny), a uzyskanie dostępu zarówno do lokalnej sieci, jak i sieci NCS możliwe jest za pośrednictwem pojedynczego loginu.

Jeżeli w sieci NCS udostępniono jedynie fragment informacji przechowywanej w sieci lokalnej (np. jeden serwer), administrator sieci lokalnej będzie musiał utrzymywać dwie bazy - lokalny NDS oraz część drzewa NDS sieci NCS, w której przechowywane są informacje o udostępnionych przez niego zasobach. W sytuacji takiej wymagana jest podwójna rejestracja w systemie (login) - raz, by uzyskać dostęp do lokalnego drzewa NDS - i drugi raz, by dostać się do zasobów zgromadzonych w NDS-ie AT&T. Jeśli jednak używa się nowego, 32-bitowego klienta NetWare dla DOS/Windows, który umożliwia jednoczesną identyfikację użytkownika na kilku serwerach z kilkoma hasłami, wtedy zarówno zasoby lokalne, jak i sieci NCS wyświetlane są razem, tak jakby znajdowały się w jednej sieci.

Dostęp do publicznych zasobów zawartych w sieci NCS zależy od przydzielonych praw. Rozdawane są one przez firmę, do której należy dany obiekt. Autoryzacja dostępu odbywa się na podstawie identyfikacji bazującej na technologii kodowania RSA stosowanej w NetWare 4.1, dzięki czemu można mieć pewność co do bezpieczeństwa przechowywanych danych.

Więcej niż technologia

Dla klienta w przypadku NCS bardziej ważne są możliwości, jakie oferuje ta sieć, niż sposób, w jaki ona pracuje.

Przede wszystkim NCS pozwala znacznie obniżyć koszty komunikacji między oddziałami firmy, dzięki połączeniu sieci użytkowanych w poszczególnych oddziałach firmy bez konieczności budowania i obsługi sieci WAN, współdzielić zasoby z innymi, zewnętrznymi sieciami NetWare bez obawy o bezpieczeństwo udostępnianych i nie udostępnianych danych i zapewnia tańszy niż dotychczas zdalny dostęp do sieci korporacyjnej (w wielu miejscach Stanów Zjednoczonych AT&T uruchomiła centra modemowe, dzięki którym dostać się można do sieci NCS).

Bramki

NCS umożliwia także klientom AT&T bezpośredni dostęp do Internetu i usług CompuServe (poprzez rozmieszczone w kilku miejscach sieci gatewaye). Po zalogowaniu do NCS, klient automatycznie otrzymuje oprócz IPX-a, stosowanego standardowo w komunikacji między systemami NetWare, także protokół TCP/IP. Oznacza to, że dostęp do Internetu otrzymuje się praktycznie od razu po połączeniu z siecią NCS, bez względu na to, czy korzysta się z linii dzierżawionej, czy też połączenia modemowego.

Oprócz bramek internetowych NCS wyposażony jest także w gatewaye do różnych systemów pocztowych. Umożliwia to bezproblemową wymianę poczty między np. GroupWise, cc:Mail Lotusa, Microsoft Mail i Internetem.

Sieciowe aplikacje

AT&T NCS znakomicie sprawdza się także jako platforma służąca do uruchamiania sieciowych aplikacji pracujących na bazie protokołów IPX i IP. Serwery aplikacyjne mogą być umieszczone zarówno u klientów jak i bezpośrednio w sieci NCS w warstwie ESC.

Przykładem takiej aplikacji jest AT&T Network Notes, umożliwiający wielu użytkownikom sieci NCS jednoczesne oglądanie i edytowanie tych samych dokumentów. AT&T dostarcza specjalne oprogramowanie klienckie, które pozwala w pełni wykorzystywać możliwości, jakie dają sieciowe aplikacje. Firma zapewnia także, że dowolna aplikacja działająca w lokalnej sieci NetWare (TUXEDO, GroupWise czy aplikacje telefoniczne bazujące na TSAPI) może być, praktycznie bez żadnych modyfikacji, rozszerzona na sieć NCS.

Ile to kosztuje?

Na ponoszone koszty składają się opłaty związane z dzierżawą linii oraz uczestnictwem w NCS. Te drugie wynoszą w Stanach Zjednocznych 520 USD miesięcznie za pełne wykorzystanie przepustowości 64 Kbps. Jeśli jednak klient, wykupujący dostęp do NCS, korzysta już z sieci Frame Relay AT&T, płaci jedynie 60 USD miesięcznie.

Koszt połączeń modemowych wynosi 4,25 USD za godz. w przypadku dzwonienia pod lokalny numer AT&T lub 6 USD za godzinę w przypadku wykorzystywania numeru linii 800 (kosztami obciążana jest wtedy firma, do której należy ten numer).