Sztuka pisania podań

Tradycyjnym dokumentem, niezbędnym w procesie starania się o posadę, było zawsze podanie o pracę. Stworzenie takiego pisma nie jest rzeczą łatwą - jest to bowiem dokument specyficzny, nie poddający się tym prawom stylistyki, jakie obowiązują w świecie literatury pięknej.

Tradycyjnym dokumentem, niezbędnym w procesie starania się o posadę, było zawsze podanie o pracę. Stworzenie takiego pisma nie jest rzeczą łatwą - jest to bowiem dokument specyficzny, nie poddający się tym prawom stylistyki, jakie obowiązują w świecie literatury pięknej.

Model klasyczny

Aby nasze podanie osiągnęło swój cel, a więc pozwoliło nam przedstawić się potencjalnemu pracodawcy z najlepszej strony, powinno spełniać kilka warunków, które można śmiało nazwać ponadczasowymi:

- Należy pisać zwięźle i najlepiej w postaci konspektu, w którym poszczególne tematy są odpowiednio wypunktowane. Tu najbardziej uwidacznia się różnica między podaniem a opowiadaniem - piękna, gładka forma literacka jest nieadekwatna do sytuacji, w jakiej znajduje się zapracowany kadrowiec, mający przed sobą stertę papierów do przeczytania. Nie ma on czasu na rozkoszowanie się naszym doskonałym stylem - interesują go wyłącznie fakty, które muszą być podane w czytelnej i od razu rzucającej się w oczy formie. Podanie nie może mieć więcej niż trzy strony.

- Te umiejętności i cechy, które są najbardziej pożądane przez pracodawcę należy umieścić na początku dokumentu - starając się o pracę w charakterze specjalisty z określonej dziedziny informatycznej podajmy OD RAZU swoje doświadczenie w tej specjalności i wykaz naszych osiągnięć - najlepiej z uwzględnieniem zysków i oszczędności, jakie nasza praca przyniosła firmom, dla których pracowaliśmy poprzednio (jeśli to możliwe - ujętych kwotowo). Zdobyte tytuły i zaliczone kursy również należy opisać, ale raczej pod koniec podania.

- Sporządzone pismo warto dać komuś do przeczytania - nic nie irytuje, tak jak literówki, przejęzyczenia czy błędy stylistyczne (ortograficznych oczywiście nikt nie robi, nawet pisząc "na brudno"). Jeśli piszemy w edytorze komputerowym, użyjmy czcionki niezbyt małej (najlepiej 12 pkt.) i postarajmy się oprzeć pokusie pochwalenia się naszą

kolekcją czcionek - w podaniu można użyć najwyżej dwóch różnych krojów (tradycyjnie nagłówki pisze się krojem bezszeryfowym, takim jak "Arial", zaś pismo właściwe - krojem szeryfowym, podobnym do "Times New Roman").

Znaki czasu

Burzliwy rozwój sieci informacyjnych spowodował, że do klasycznego modelu podania (dziś zwanego częściej "streszczenie", czyli "resume"), warto dodać kilka elementów właściwych dla nowych czasów:

- Coraz częściej podania wysyła się e-mailem w odpowiedzi na ogłoszenia zamieszczane w postaci elektronicznej w bazach danych on-line. Należy wziąć pod uwagę, że nasze pismo będzie prawdopodobnie dołączone do odpowiedniej bazy i skanowane przez program, szukający w nim określonych słów kluczowych. Wniosek stąd jasny, że takie słowa muszą znaleźć się w dokumencie - najlepiej dokładnie takie, jakie były wymienione w ogłoszeniu o pracę.

- Szczególnie przydatny jest spis umiejętności z podaniem pełnych nazw technicznych i doświadczenia oraz liczby lat przepracowanych na każdym stanowisku. Nie można generalizować ani stosować stylu opisowego, gdyż nie jest on zrozumiały dla komputera. Należy używać dużej liczby rzeczowników, mniej zaś czasowników - odwrotnie niż zalecano nam w szkole. Nazwy świadczące o określonych umiejętnościach (np. "Unix", "Novell", "SQL", ale także "kierowanie", "projektowanie", "zarządzanie") gwarantują pozytywną selekcję przez program skanujący.

- Nie należy zamieszczać informacji osobistych, takich jak zainteresowania czy hobby - to już jest niemodne! Zwłaszcza w branży informatycznej tego rodzaju wiadomości mają nikłą wartość dla czytającego menedżera, gdyż świadczą o upodobaniach, nie zaś o umiejętnościach starającego się o pracę człowieka.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200