Z Paulem H. Grossem, wiceprezesem Borland International ds. badań i rozwoju rozmawia Marian Łakomy

Narzędzia

Borland jest w Polsce i na świecie znany jako firma narzędziowa. W jakim kierunku będą rozwijać się narzędzia do opracowania aplikacji?

Podstawowy kierunek rozwoju narzędzi to wspieranie rozproszonego przetwarzania i rozproszonych obiektów

umożliwiające przenoszenie logiki aplikacji ze stacji klienta na serwer aplikacji lub więcej takich serwerów. Obecnie można przenosić logikę aplikacji na serwer aplikacji, ale trzeba odwoływać się do niej przez wywołanie zewnętrznej funkcji. Chodzi zaś o to, by mieć dostęp do rozproszonych obiektów, zarządzanych i przenoszonych na różne komputery za pomocą sieciowego OLE (Network OLE, Microsoft) lub brokera obiektowego (Object Request Broker - ORB). Umożliwi to korzystanie z potrzebnej mocy obliczeniowej wielu komputerów w sieci.

Jaka jest przyszłość Network OLE? Microsoft dużo w tej sprawie obiecywał, ale jeszcze nic nie dostarczył...

Sądzę, że Network OLE ma dużą przyszłość na stacjach klienta, ponieważ Microsoft dominuje w komputerach PC. Będzie to główny sposób komunikacji obiektów na stacjach klienta. OLE będzie także silne na serwerach Windows NT, ale na komputerach unixowych na pewno przeważą ORB, jako standardowa metoda zapamiętywania i używania obiektów.

Co wobec tego z DCE (Distributed Computing Environment)?

Myślę, że DCE będzie ważne dla integracji dawnych aplikacji, napisanych w Cobolu lub PL/1, działających na dużych komputerach typu mainframe. Nie sądzę jednak, aby DCE stało się podstawowym środowiskiem rozproszonych aplikacji, gdyż jest oparte na zdalnym wywołaniu procedur, nie zaś na korzystaniu z obiektów.

Aplikacje klient/serwer

W trakcie prezentacji Delphi 2.0 wspomniał Pan, że Borland zmierza w kierunku narzędzi umożliwiających opracowanie aplikacji wielowarstwowych (3-tier, N-tier) korzystając z tzw. serwera aplikacji Nexus. Co to jest serwer aplikacji?

Uważamy, że najważniejsze jest uproszczenie procesu opracowania aplikacji wielowarstwowych. Musimy więc dostarczyć programiście zestaw narzędzi do podziału aplikacji na części oraz przenoszenia i zarządzania obiektami w każdej z warstw aplikacji - i to właśnie czynić będzie serwer aplikacji. W trakcie działania programu część na stacji klienta powinna móc łatwo komunikować się z serwerem aplikacji, np. za pomocą sieciowego OLE, aby łatwo znajdować i korzystać z obiektów rezydujących w repozytorium serwera aplikacji, takich jak np. polecenia SQL, procedury dotyczące reguł działalności i in.

Czy oznacza to, że Borland zamierza stworzyć pakiet zarządzania obiektami, oparty na centralnym repozytorium obiektów aplikacji, danych o tabelach bazy, procedurach...?

Naszym celem jest tworzenie zdecentralizowanego środowiska tworzenia aplikacji. Zamierzamy umożliwić korzystanie z narzędzi zarządzania obiektami w środowisku rozproszonym, które tworzyć będą inni producenci narzędzi.

Delphi 2.0

Jakie cechy Delphi 2.0 są przeznaczone do tworzenia aplikacji rozproszonych?

Delphi 2.0 na razie wspiera jedynie 2-warstwowy podział aplikacji (na część klienta i część w serwerze bazy danych). Ma jednak pewne elementy narzędzi drugiej generacji do logicznego podziału aplikacji na oddzielne moduły (tzw. moduły danych) reguł działalności i modeli danych. Drugi zasadniczy element to repozytorium tych modułów danych, obiektów, formularzy. Stwarza ono możliwość zarządzania tymi obiektami przez zespół programistów. W przyszłej wersji Delphi damy możliwość przenoszenia tych obiektów na serwer aplikacji, aby wykorzystać środowisko przetwarzania rozproszonego.