Modem pracujący z szybkością 28,8 Kbps nie ma żadnych kłopotów z połączeniem się z siecią Internet czy odległą siecią LAN. Ale czy taki modem poradzi sobie zawsze z przesłaniem faksu? Aby to sprawdzić, przetestowaliśmy wszystkie modemy, podłączając je do 6 popularnych faksów.

Zwracaliśmy przy tym szczególną uwagę na 3 podstawowe cechy: modem powinien przyjąć i zaakceptować wywołanie, a następnie połączyć się z faksem; następnie powinien przesłać informację z możliwie największą szybkością; po zakończeniu transferu danych sesja łączności powinna być zakończona w taki sposób, aby operator faksu - po drugiej stronie łącza - miał pełną jasność co do tego, czy faks został przesłany prawidłowo czy też nie.

Testy przeprowadzaliśmy przy użyciu oprogramowania obsługującego faks o nazwie FaxTalk (Thoght Communication Inc.) i uniwersalnego sterownika PC Card, pracującego zgodnie ze standardem Class 1. Nie próbowaliśmy przy tym optymalizować konfiguracji system} pod kątem testowanego typu modemu.

Modemy nawiązywały łączność z 6 różnymi faksami, próbując przesyłać i odbierać dane z szybkościami 9,6 i 14,4 Kbps.

Ponieważ producenci modemów zaczęli wyposażać swoje wyroby w rozwiązania wspierające standard Class 2 jeszcze przez oficjalnym zaakceptowaniem i uściśleniem tej specyfikacji przez ITU (International Telecommunication Union), to sprzęt starszego typu, bazujący na tym standardzie, jest często niezgodny. Protokół Class 1 został oficjalnie zaakceptowany przez UTI w marcu 1995 r.

Na rynku pojawiają się już pierwsze produkty spełniające wymogi tej specyfikacji. Ze wszystkich testowanych przez nas kart tylko produkt firmy U.S. Robotics Courier (karta V.Everything PCMCIA PC Card) pracuje zgodnie z tą specyfikacją. Pozostałe karty wspierają protokół standardu Class 1. Po zainstalowaniu w systemie uniwersalnej wersji protokołu Class 1 bezbłędnie pracowała tylko karta Zoom, a pozostałe miały kłopoty.

Niektóre modemy - przed wysłaniem informacji w sieć - uzgadniają z faksem, po drugiej stronie łącza, możliwą do zaakceptowania w danych warunkach szybkość pracy. Jest to bardzo cenna opcja, pozwalająca przesyłać strony z maksymalną szybkością, jaką może obsłużyć dane łącze komutowane. Modem firmy U.S. Robotics obniżył np. automatycznie szybkość pracy z 14,4 Kbps na 12 Kbps po stwierdzeniu, że przy tej pierwszej szybkości jest zbyt wiele przekłamań.

Modem ten miał jednak pewne trudności z odbieraniem stron generowanych przez faks Pitney Bowes Inc. Skończyło się na tym, że faks musiał obniżyć szybkość transferu danych do poziomu 4,8 Kbps. Natomiast współpracował on bez żadnych problemów z innymi faksami, wysyłającymi strony z szybkością 9,6 Kbps.

Niektóre modemy miały kłopoty ze standardem ECM (Error Correction Mode), który jest częścią protokołu T.30, opracowanego przez ITU. Wiele najnowszych modeli faksów pracuje już zgodnie z tym standardem. ECM pracuje w ten sposób, że magazynuje zawartość strony w pamięci urządzenia wysyłającego i dzieli całą stronę na kilka części (ramek). Urządzenie, po drugiej stronie łącza, składa odebrane ramki w całość i strona taka może być następnie wyświetlona lub wydrukowana. Jeśli jedna z ramek została przesłana z błędami, to urządzenie wysyłające może przesłać taką ramkę ponownie.

Karty BocaCellcard i Zoom nie mogły niestety przesyłać faksów zgodnie z protokołem ECM. Fakt ten nie przeszkadzał im w pracy i mogły one bez przeszkód wysyłać faksy w sieć, jednak nie pracowały tak efektywnie, jak karty wspierające standard ECM.

Natomiast jeden modem (Optima 288 V.34 firmy Hayes) nie generował prawidłowych sygnałów CED. Sygnał (dźwięk) CED ma częstotliwość 2100 herców i można go usłyszeć w słuchawce telefonicznej, wtedy gdy połączymy się przez pomyłkę z faksem, a nie z aparatem telefonicznym. W przeszłości CED był tylko zaleceniem włączonym do specyfikacji T.30, ale obecnie jest to już wymóg, obowiązujący każdego producenta faksów. Sygnał CED generowany przez modem Optima (po wywołaniu go przez inne urządzenie) jest bardzo krótki i niezbyt wyraźny.