Integracja PC-tów z Unixem

Oprogramowanie TotalNET umożliwia budowę zintegrowanego środowiska heterogenicznego.

Oprogramowanie TotalNET umożliwia budowę zintegrowanego środowiska heterogenicznego.

Rodzina programów TotalNET, amerykańskiej firmy Syntax, umożliwia integrację komputerów PC z maszynami unixowymi. Dzięki nim komputery PC pracujące pod kontrolą systemów operacyjnych DOS, Windows (3.x, Windows for Workgroups, 95 i NT), OS/2, Novell NetWare oraz komputery Macintosh mogą korzystać z zasobów plikowych i drukarek obsługiwanych przez serwery unixowe.

Na rynku obecnie dostępne są różne aplikacje, które w mniejszym lub większym stopniu rozwiązują problem integracji. Wadą większości jest konieczność instalowania ich na każdym komputerze pracującym w sieci oraz znajomość podstaw Unixa przez końcowych użytkowników.

Pakiet TotalNET działa w nieco inny sposób. Całość oprogramowania instalowana jest na serwerze unixowym, co nie wymaga żadnych modyfikacji po stronie stacji klienckich. Jednocześnie użytkownik może korzystać z zasobów unixowych, takich jak dyski, drukarki lub poczta elektroniczna, bez konieczności uczenia się skomplikowanych komend systemowych czy też podstaw Unixa. Integracja za pomocą TotalNET tylko w niewielkim stopniu zwiększa obciążenie zasobów operacyjnych maszyny unixowej.

Korzyści te osiągane są dzięki temu, że to serwer dostosowuje się do niejednorodnego środowiska klienckiego, a nie klient do serwera. Nie trzeba więc dodatkowo szkolić końcowych użytkowników, a administrowaniem systemu TotalNET może zajmować się pracownik zarządzający systemem Unix.

TotalNET Advanced Server (TAS)

Podstawowym składnikiem pakietu TotalNET jest TotalNET Advanced Server (TAS), aktualnie dostępny w wersji 4.1. Jest to sieciowy system operacyjny, przeznaczony dla platformy unixowej, obsługujący niejednorodne, popularne platformy klienckie. Pozwala on maszynie unixowej na pełnienie funkcji serwera plików, wydruku i aplikacji dla komputerów PC. Oprogramowanie może obsługiwać więcej niż jeden procesor pracujący w serwerze, co umożliwia użytkownikom jego proste skalowanie w miarę wzrastających potrzeb.

Zadaniem TAS jest świadczenie trzech podstawowych usług:

* obsługa klientów sieci kompatybilnych z SMB (Server Message Block - protokół dzielenia plików), np. LAN Manager, LAN Server, Windows NT i DEC Pathworks za pomocą protokołów: NetBEUI, NetBIOS oraz TCP/IP.

* obsługa klientów NetWare poprzez protokół IPX/SPX

* obsługa komputerów Macintosh za pośrednictwem protokołu AppleTalk.

W ramach każdej z wymienionych usług można zdefiniować serwis terminalowy, dzięki któremu każdy z klientów, mający zainstalowany emulator terminala znakowego, może otwierać sesje unixowe i uruchamiać aplikacje bez względu na użytkowany protokół sieciowy.

Można także zdefiniować zdalne serwisy plikowe i drukarkowe, dzięki którym komputery PC będą współdzieliły pliki i drukarki, niezależnie od tego czy są one przypisane do dedykowanego serwera TAS, czy też istnieją w innym miejscu w sieci. Do tego celu służy zestaw programów, które instalować można na serwerach TAS, serwerach zgodnych z SMB i serwerach NetWare. Funkcjonalność tych serwisów obejmuje: zdalne drukowanie, szeroko pojęte operacje na plikach, wysyłanie wiadomości i synchronizację zegarów systemowych.

Współdzielenie plików

Zaletą TAS jest to, że oprogramowanie nie tworzy własnego, unikatowego systemu plików, lecz wszystkie pliki tworzone przez użytkowników sieci nagrywane są na dysku w obrębie istniejącego systemu plików Unixa. Co więcej, jeśli drzewo katalogów zawiera zamontowany przez NFS inny dysk unixowy, to będzie on także widziany przez klientów. Daje to możliwość dostępu do plików innego serwera unixowego, nawet wtedy gdy nie jest na nim zainstalowane oprogramowanie TAS, a na klientach nie ma oprogramowania typu PCüNFS. Z dysku tego mogą także korzystać klienci posługujący się protokołami IPX czy AppleTalk.

Mechanizm ustalający prawa dostępu do plików również jest realizowany przez Unixa i przenoszony na środowisko klienckie. TAS udostępnia zasoby dyskowe na podstawie praw przyznanych zarejestrowanemu na danej maszynie użytkownikowi Unixa. Ponadto możliwe jest szyfrowanie haseł w ramach TAS, dzięki czemu hasła użytkowników nie są przesyłane siecią w postaci jawnej.

TAS umożliwia także korzystanie na komputerach PC z aplikacji klient/serwer, takich jak: Oracle, Sybase, Informix, Lotus Notes, DB2 i Progress, i to nawet wtedy, gdy klient nie jest wyposażony w protokół TCP/IP.

Administracja

Do TAS standardowo dołączony jest program TotalAdmin, narzędzie administracyjne, komunikujące się z użytkownikiem za pośrednictwem protokołu HTTP. Dzięki niemu z każdego komputera, przyłączonego do sieci i wyposażonego w przeglądarkę sieci WWW (np. Netscape Navigator lub Microsoft Internet Explorer), można zarządzać pracą oprogramowania TAS. Za jego pomocą można też zmieniać nazwy serwisów plikowych i modyfikować prawa dostępu do nich, udostępniać nowe zasoby itp. TotalAdmin zaprojektowano w metajęzyku TotalNET Directory Services, używanym przez partnerów firmy Syntax do integracji opracowanych przez nich narzędzi z produktami TotalNET.

TAS w sieciach rozległych

W sieciach rozległych, zawierających wiele serwerów, można zdalnie administrować pojedynczymi serwerami TAS za pomocą TotalAdmin, bez względu na lokalizację administratora. Dostęp do zdalnych zasobów za pomocą protokołu NetBEUI jest jednak niemożliwy (można go stosować jedynie w jednorodnych sieciach), a za pomocą protokołu NetBIOS - bardzo ograniczony. W tej sytuacji jedynym protokołem, który w ramach TAS może być wykorzystany do komunikacji w sieci rozległej, jest TCP/IP. Aby jednak użytkownicy mogli korzystać z wygodnych nazw NetBIOS, możliwe jest propagowanie NetBIOSüa po protokole TCP/IP (NetBIOS over TCP/IP) i przenoszenie nazw przez routery. Standardowy stos TCP/IP firmy Microsoft, również zaimplementowany w TAS, wyposażony jest dodatkowo w mechanizm WINS (Windows Internet Naming Services). Aby móc z niego korzystać, pakiet TCP/IP w ramach Windows musi być skonfigurowany, tak aby zawierał adres IP serwera, do którego należy się odwoływać celem przetłumaczenia nazwy NetBIOS na odpowiadający jej adres IP.

Drugie rozwiązanie problemu propagacji nazw NetBIOS, opracowane przez firmę Syntax, polega na implementacji usługi o nazwie Enterprise Name Server (ENS). Zasadnicza różnica między oboma rozwiązaniami polega na tym, że w ENS tłumaczenie NetBIOS-a na adresy IP jest wykonywane między serwerami TAS. Klient nie musi "wiedzieć", do którego serwera ma się odwołać, aby uzyskać potrzebny adres IP. Odwołanie to następuje zawsze do serwera w sieci lokalnej, który przesyła zapytanie do jednego, określonego serwera w sieci WAN. Mechanizm ENS pozwala tworzyć grupy robocze w ramach sieci Microsoft Network, przy czym może ona być rozproszona w sieci rozległej. Każdy członek grupy roboczej ma do dyspozycji funkcjonalność analogiczną do powszechnie znanej np. z Windows for Workgroups, tzn. dostęp do lokalnych dysków członków grupy lub lokalnych drukarek. Oba rozwiązania, ENS, jak i WINS, mogą być, w zależności od potrzeb, używane zamiennie.

Dla kogo TotalNET

Jednym z największych problemów administratorów systemów informatycznych jest zapewnienie łatwego ich skalowania w miarę rosnących potrzeb użytkowników i ciągle zwiększającej się ich liczby. Innym utrapieniem jest często problem integracji istniejącego w firmie środowiska Unix z innymi systemami operacyjnymi, funkcjonującymi w firmie. W takich sytuacjach idealnym rozwiązaniem może okazać się pakiet TotalNET. Zarządzanie za jego pomocą siecią, składającą się nawet z setek komputerów PC, może się wtedy odbywać z pojedynczego serwera. Co więcej, z tego samego serwera można oferować inne usługi, takie jak: dostęp do aplikacji, pocztę elektroniczną, faks i dostęp do Internetu. Taka konsolidacja serwerów i usług drastycznie redukuje złożoność sieci i jednocześnie obniża koszty zarządzania nią.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200