JBuilder 1.0 kontra PowerJ 2.0

Borland i Sybase wprowadziły na rynek pakiety programistyczne do szybkiego tworzenia aplikacji w języku Java.

Borland i Sybase wprowadziły na rynek pakiety programistyczne do szybkiego tworzenia aplikacji w języku Java.

W miarę jak dojrzewa język Java, poprawiane są narzędzia do opracowania aplikacji w tym języku. Prawie w tym samym czasie, we wrześniu br., odbyła się premiera pakietów JBuilder 1.0 Professional Borlanda i PowerJ 2.0 Enterprise Sybase’a.

Dobór narzędzia do opracowania aplikacji w Javie to trudna sprawa. Oba te narzędzia mają prawie takie same właściwości, jeśli chodzi o wsparcie komponentów JavaBeans, dostępu do baz danych Java Database Connectivity (JDBC) oraz korzystanie z pakietu Suna Java Development Kit. Osobiście wolę używać interfejsu programistycznego JBuildera, zapewniającego zarówno dostęp do narzędzi i funkcji zgrupowanych za pośrednictwem zakładek, jak też natychmiastową synchronizację między oknem wizualnym a oknem kodu.

Natomiast przedsiębiorstwom, które natychmiast potrzebują takich narzędzi, jak dostęp do wielu baz danych SQL, wsparcie modelu komunikacji międzyobiektowej CORBA oraz kontroli wersji kodu aplikacji, lepszą alternatywą może być PowerJ. Borland dostarczy te moduły w wersji JBuilder Enterprise, która ma być dostępna jeszcze w tym roku.

JBuilder 1.0

Zintegrowane środowisko programistyczne IDE JBuildera ma wiele zalet. Ukrycie większości funkcji za paskami dostępnymi przez zakładki powoduje, że ekran jest czytelny. Szybko można znaleźć elementy projektu, otworzyć pliki i dostać się do katalogów na dysku. Proste jest także przejście od okna projektowania wizualnego do okna kodu.

JBuilder obsługuje synchronizację między projektem wizualnym a kodem w sposób niewidoczny dla użytkownika. W przeciwieństwie do PowerJ i innych narzędzi, które dość długo uaktualniają kod, JBuilder dokonuje tej synchronizacji natychmiast, niezależnie od tego, w którym oknie dokonano zmiany.

Borland zapewnia także silne wsparcie dla JavaBeans. Korzystając z modułu BeansExpress w galerii obiektów, łatwo można tworzyć komponent JavaBeans i dodać go do ich zestawu.

W tej wersji JBuildera dołączono ponad 100 firmowych komponentów JavaBeans, łącznie z ich kodem źródłowym. Borland dodał także komponenty opracowane przez innych producentów.

Dołączenie danych z bazy do projektu za pomocą JDBC także okazało się łatwe. Wystarczyło przenieść i umieścić na formatce wizualnej aplikacji komponenty do obsługi danych, a następnie zdefiniować połączenie JDCBC w oddzielnym oknie właściwości.

JBuilder nie dopuszcza do zmiany kodu źródłowego podczas pracy aplikacji, jak pozwala np. Asymetrix SuperCede. Możliwe jest natomiast uruchamianie jednej wersji aplikacji z jednoczesnym redagowaniem i uruchamianiem innej jej kopii.

PowerJ 2.0

Środowisko programistyczne PowerJ jest trudniejsze do operowania, gdyż otwiera ono oddzielne okna dla różnych widoków na aplikację. To samo następuje przy przejściu od projektowania wizualnego do okna kodu. Powoduje to powstanie bałaganu na ekranie - wiele czasu trzeba spędzić na otwieraniu i zamykaniu okien. W odróżnieniu od JBuildera, w PowerJ synchronizacja między kodem a projektem wizualnym trwa długo.

PowerJ jest również potężny przy wsparciu JavaBeans. Zawiera ponad 200 komponentów JavaBeans z ich kodem źródłowym. Mimo że stworzenie komponentu JavaBeans nie było kłopotliwe, to jednak korzystanie z JBuildera jest łatwiejsze. Podobnie jak JBuilder, PowerJ zawiera komponenty dostępu do danych z połączeniem JDBC.

PowerJ oferuje taką samą elastyczność, jak JBuilder przy korzystaniu z pakietu Suna Java Development Kit oraz bibliotek Java Foundation Class i Application Foundation Class.

Sybase przewyższa jednak Borlanda w sferze wsparcia aplikacji dla dużego przedsiębiorstwa. PowerJ wspomaga grupową pracę programistów i kontrolę wersji aplikacji, co daje mu przewagę w większych firmach i przy dużych projektach.

Następną zaletą PowerJ jest dołączenie modułu obsługi transakcji Jaguar CTS. Korzystając z niego i stosując kilka komponentów JavaBenas, można szybko stworzyć np. aplikację do rozliczania płacy.

Wybór między JBuilderem a PowerJjest trudny. PowerJ oferuje lepsze możliwości i jest bardziej przydatny do tworzenia aplikacji dla przedsiębiorstwa, natomiast JBuilder ma równie wiele zalet, np. jego interfejs programistyczny jest bardziej intuicyjny. Dla osób, które opracowują aplikację dla dużego przedsiębiorstwa, właściwy może być wybór PowerJ. Przed podjęciem decyzji należy więc przetestować każdy z tych produktów.

Maggie Biggs jest analitykiem w Centrum Testowym InfoWorld.

1) JFC — biblioteka Java Foundation Class

2) AFC — biblioteka Application Foundation Class

3) RMI — zdalne wywołanie procedur (Remote Procedure Call)

4) IIOP — protokół komunikacji obiektowej Internet InterOBR Protocol

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200