ObjectiF ułatwia modelowanie obiektowe. Jest to narzędzie dla dużych zespołów programistów.

ObjectiF 3.2a to najnowsza wersja narzędzia CASE firmy microTool, służącego do obiektowego modelowania aplikacji. Wykorzystywana metodologia jest zgodna ze standardem UML (Unified Modelling Language). Oprogramowanie to częściowo powstaje w Polsce - co najmniej raz na pół roku projekty niemiecki i polski są synchronizowane.

Pomoc na każdym etapie

ObjectiF ułatwia modelowanie - od analizy wymagań użytkownika, aż po pomoc przy nanoszeniu drobnych zmian do modelu.

Niemal z każdym elementem UML można powiązać opis tekstowy. Jest to wygodne zwłaszcza w pierwszym etapie analizy obiektowej, przy rozpoznawaniu wymagań użytkownika. Na specjalnym wzorcu przyszli użytkownicy systemu opisują swoje wymagania. Następnie projektant systemu przegląda te dokumenty i za pomocą specjalnego makra zaznacza rzeczowniki odpowiadające klasom w projekcie. Podobnie, choć za pomocą rysunków, tworzy tzw. use-case systemu, czyli przypadki zastosowania aplikacji przez ostatecznych użytkowników (diagram wykonywanej czynności).

Przy projektowaniu aplikacji korzysta się ze specjalnych narzędzi "do rysowania" - symbole graficzne odpowiadają konwencjom UML. Model ObjectiF może być silnie związany z kodem źród-łowym. Odpowiednia konfiguracja pozwala, by każdej zmianie nanoszonej w projekcie odpowiadała zmiana w kodzie. W przypadku C++ i Javy możliwe jest także reverse engineering, tj. na podstawie istniejącego kodu odczytuje się model. Tak więc nawet, gdy po utworzeniu modelu zostaną wprowadzone "ręczne" zmiany w projekcie, można automatyczne uaktualnić model.

Ważną cechą ObjectiF jest to, że oprócz powiązań statycznych można tworzyć tzw. diagramy sekwencji i cykle "życia" obiektu. Z tym, że w odróżnieniu od innych narzędzi CASE, ObjectiF może tworzyć kod realizujący daną operację. Co ważniejsze, tak długo, aż programista nie usunie pewnych znaczników umieszczonych w kodzie, dalsze zmiany w diagramie będą synchronizowane z plikiem źródłowym!

ObjectiF zawiera wbudowany edytor tekstowy. Kod wyświetlany w tym edytorze jest ściśle związany z modelem. Dzięki temu możliwe jest np. podejrzenie prawym przyciskiem myszy atrybutów powiązanej klasy, odwołań do metody.

ObjectiF na bieżąco wykonuje analizę składniową kodu. Oprócz błędów syntaktycznych, innym kolorem wyróżniane są błędy semantyczne (z punktu widzenia ObjectiF). Z poziomu edytora można automatycznie stworzyć i skompilować aplikację (w opisywanej wersji istniała możliwość tworzenia gotowych projektów i obszarów roboczych dla Visual C++ 5.0).

Wszystkie informacje są przechowywane w bazie obiektowej. Dzięki temu możliwa jest niemal bezkonfliktowa praca zespołu nad jednym projektem. Blokowane są najmniejsze możliwe fragmenty kodu czy modelu. ObjectiF pozwala także na dowolną niemal edycję kodu. Tak więc programista może "opuścić" to środowisko dopiero podczas testowania aplikacji. ObjectiF ma wyręczać programistę w wykonywaniu wielu żmudnych czynności. Przechodzenie między poszczególnymi sposobami prezentacji modelu jest niemal natychmiastowe. Prawie zawsze można dodać nową metodę czy nawet całą klasę, która automatycznie zostanie powiązana z wprowadzanym elementem.

Narzędzie może także projektować z wykorzystaniem pewnych technik programowania strukturalnego - można w modelu uwzględniać procedury czy np. wyliczenia. Możliwe jest także rozszerzanie UML o elementy definiowane przez użytkownika. W pakiecie tworzy się tzw. stereotypy, które określają pewne cechy grupy elementów wykorzystywanych w modelowaniu.

Można też zastrzec nieanalizowanie pewnych fragmentów kodu. Przykładowo, podczas reverse engineering programista definiuje, że niektóre definicje makr czy niestandardowe rozszerzenia języka mają być pomijane. Dzięki temu ObjectiF bardzo dobrze współpracuje z aplikacjami wykorzystującymi Microsoft Foundation Class Library (MFC).

W pakiecie microTool silnie wykorzystywana jest technologia COM. Odpowiednie składniki (tzw. serwery skryptów) tworzą kod na podstawie modelu, wykonują reverse engineering i sporządzają dokumentację. Pakiet udostępnia interfejs i kod źródłowy takich komponentów (napisany w Visual Basic). Dzięki temu każdy użytkownik systemu może samodzielnie określać postać tworzonego kodu czy sterować importem gotowego projektu. Co ważniejsze, pozwala to także, by w ObjectiF tworzyć projekty w innych językach obiektowych (SmallTalk czy Delphi). Na podstawie jednego modelu można tworzyć kod dla różnych języków programowania. Przykładowo, można łatwo utworzyć aplikacje bazodanowe, określając, iż kod dla niektórych klas będzie tworzony przez serwer skryptów SQL.

Oprócz narzędzi do modelowania, ObjectiF zawiera elementy pozwalające tworzyć dokumentację projektu. Podczas projektowania niemal każdemu elementowi można przypisać opis. Następnie automatycznie powstaje dokument MS Word, w którym wszystkie one zostaną zebrane w jednym miejscu. Elementy związane z modelem będą wstawione jako pola. Dzięki temu, jeśli w modelu zmienia się nazwa atrybutu, dokumentacja zostaje natychmiast uaktualniona. Oprócz dokumentów Worda, można także tworzyć strony HTML. Wówczas wygląd stron przypomina trochę interfejs ObjectiF.

Choć ObjectiF jest bardzo rozbudowanym narzędziem, to łatwo dostosowuje się go do własnych wymagań. Oczywiście nie warto stosować go w małych projektach. Przedstawiciele microTool uważają, że narzędzie sprawdza się w zespołach większych niż 5 osób, przy projektach liczących powyżej 50 klas. Cena pakietu jest uzgadniana z producentem, firmą microTool.