IBM proponuje nowe produkty do przetwarzania rozproszonego w Javie i łączy je z tradycyjnymi programami do przetwarzania transakcyjnego. W IBM-ie nad Javą pracuje 3 tys. osób.

Szybkie wprowadzanie na rynek nowych technologii nigdy nie było mocną stroną IBM. Firma ta długo nie oferowała również wsparcia technologii innych producentów, koncentrując się na wprowadzaniu wyników własnych badań naukowych. Sytuacja zmieniła się, gdy władzę w firmie objął Lou Gerstner.

Nowe rozproszenie

Programy typu middleware, takie jak CICS i MQSeries, stanowiące najważniejsze elementy systemów przetwarzania transakcyjnego IBM, pozwalały firmie osiągać przewagę nad konkurencją. Pojawienie się Javy stanowi poważne wyzwanie dla tradycyjnych technologii IBM. Firma robi wiele, aby nie wypaść z rynku. Obecnie w IBM nad technologiami Java pracuje ponad 3 tys. osób, czyli pięciokrotnie więcej niż w Sun Microsystems.

IBM opracował strategię o nazwie Distributed Component Computing (DCC), w której Java odgrywa główną rolę. Java jest szansą zespolenia wysiłków różnych jednostek firmy w celu dostarczania produktów działających w jednolity sposób na licznych platformach systemowych oraz zapewnia możliwość integracji sztandarowych produktów firmy w postaci komponentów Enterprise JavaBeans.

EJB i serwery aplikacji

Serwery aplikacji są obecnie podstawą większości nowych aplikacji rozproszonych. IBM oferował serwer aplikacyjny WebSphere 1.1, zawierający zintegrowany serwer Web, przeznaczony do obsługi prostych aplikacji internetowych. IBM przygotował również solidny broker obiektowy Component Broker, działający w architekturze CORBA, zapewniający możliwość uruchamiania aplikacji rozproszonych zgodnych z tym modelem. Jednakże oba produkty powstały zanim pojawiła się specyfikacja JavaBeans i nie zapewniały obsługi obiektów Java.

Na początku grudnia 1998 r. IBM opracował nową rodzinę serwerów aplikacyjnych WebSphere 2.0, dostępnych w wersjach Standard, Advanced i Enterprise, o znacznie większych możliwościach funkcjonalnych. We wszystkich wersjach WebSphere 2.0 wprowadzono wsparcie dla modelu komponentów Java działających na serwerze - Enterprise JavaBeans. IBM uznał komponenty Enterprise JavaBeans za kluczowy element ogólnej strategii otwartych rozwiązań integrujących istniejące środowiska i zapewniających możliwość budowania skalowalnych i bezpiecznych aplikacji do obsługi transakcji na wielu platformach systemowych.

WebSphere 2.0 Standard to nieznacznie rozszerzona wersja dotychczasowego produktu, dostępna już na Sun Solaris, Windows NT i IBM. Jest on przeznaczony do obsługi niewielkich aplikacji w intranetach. Jego cena wynosi 795 USD. Większe zmiany pojawiły się w wersjach Advanced i Enterprise. Oprócz serwera Web (opartego na technologii Apache) i Enterprise JavaBeans zintegrowano w nich kluczowe elementy przetwarzania transakcyjnego z TXSeries, obsługi handlu elektronicznego z pakietu Net.Commerce oraz broker obiektowy zgodny z architekturą CORBA z pakietu Component Broker. WebSphere 2.0 Advanced Edition kosztuje 6 tys. USD. Wersja Enterprise dostępna będzie prawdopodobnie w I kw. br.

Pakiety narzędziowe

Aby usprawnić wykorzystanie wszystkich możliwości nowych serwerów aplikacyjnych z rodziny WebSphere, IBM zamierza w tym półroczu wprowadzić na rynek nowy zestaw narzędziowy WebSphere Studio, zawierający m.in. pakiet Fusion (firmy NetObjects) do tworzenia komponentów JavaBeans i Enterprise JavaBeans, oraz rozszerza możliwości VisualAge for Java, który ma możliwość tworzenia i używania komponentów Enterprise JavaBeans.

W 1999 r. firma skoncentruje wysiłki głównie na integracji dawnych aplikacji działających na mainframe'ach, by zapewnić klientom łatwe przejście na nowe technologie przetwarzania rozproszonego, bez straty inwestycji poczynionych wcześniej.