80% sprzedawanych na świecie drukarek stanowią drukarki kolorowe (głównie atramentowe). Tymczasem liczba drukowanych w kolorze stron jest na poziomie zaledwie kilku procent.

Przyczyn, z powodu których użytkownicy niechętnie wykorzystują druk w kolorze, jest kilka. Najbardziej oczywista to jego wyższy koszt, następnie przyzwyczajenia, a także techniczne parametry urządzeń drukujących w kolorze, które z reguły ustępują monochromatycznym (działają znacznie wolniej). Być może najważniejszym powodem jest jednak brak umiejętności wykorzystywania w dokumentach kolorów. Użytkownicy czują, że wprowadzenie koloru do dokumentu nie jest rzeczą łatwą i efekt niekoniecznie musi być pozytywny.

Najpierw technologia, później psychologia

Technologie i standardy druku kolorowego są rozwijane i udoskonalane od kilkudziesięciu lat. W efekcie dostępne są odpowiednie wzorce barw, profesjonalne urządzenia i procedury umożliwiające kontrolę procesu odwzorowania kolorów. Zostały one także zaadaptowane do systemów komputerowych. Ale technologia jest tylko narzędziem, które umożliwia wydrukowanie lub powielenie dokumentu, niezależnie od tego, czy jego projekt jest dobry, czy zły. Dotychczasowa koncentracja na aspektach technicznych była naturalna, gdyż druk kolorowy był wykorzystywany przede wszystkim przez profesjonalistów. Tymczasem drukarki kolorowe stają się powszechnymi urządzeniami w przedsiębiorstwach, biurach i domach.

Oznacza to zmianę ich typowego użytkownika, którym nie jest już wyłącznie zawodowy grafik. Nowi użytkownicy drukarek kolorowych - pracownicy biur czy menedżerowie - oczekują przede wszystkim taniego i łatwego w użyciu sprzętu. Choć najbardziej podkreślaną i najważniejszą cechą drukarek kolorowych jest jakość wydruku, to w przypadku użytkowników nieprofesjonalnych zgodność z tablicami kolorów Pantone lub innymi przemysłowymi standardami nie jest podstawowym miernikiem jakości sprzętu - najczęściej to subiektywna ocena, czy wydruk się podoba.

Psychologia koloru

Dość młodą dziedziną nauki jest badanie efektów oddziaływania kolorów na ludzi. Wyniki takich badań mogą znaleźć praktyczne zastosowania, jednak przeszkodą w ich prowadzeniu są koszty. Niektóre korporacje jednak stać na to i są skłonne zainwestować nawet milion dolarów na badania efektów oddziaływania kolorów na potencjalnych klientów. Dotyczą one przede wszystkim projektów logo, znaków firmowych i opakowań produktów. Nie jest przypadkiem, że McDonald's stosuje kolory żółty i czerwony, które preferują ludzie młodzi.

Jak twierdzi Adrian Fulham, profesor psychologii z londyńskiego University College, choć oddziaływanie kolorów jest bardzo skomplikowane i zależy zarówno od indywidualnych cech osobowości, jak i uwarunkowań kulturowych, to badania wykazują, że istnieją stabilne preferencje kolorów różnych grup ludzi. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że kolor może i często jest efektywnie wykorzystywany do pobudzania reakcji (czerwone światła alarmowe), sygnalizacji i ułatwiania widoczności znaków (drogowe znaki ostrzegawcze mają z zasady czarne symbole na żółtym tle) lub wspomagania zapamiętywania informacji.

Kolory wpływają na nastrój, emocje oraz reakcje ludzi i nie jest to wpływ niewiele znaczący. Według Adriana Fulhama, wyniki badań są zaskakujące: w firmach, które odpowiednio zmodyfikowały kolorystykę wnętrz i wyposażenia, aż 27,9% stwierdziło zwiększenie wydajności pracowników, 30,9% zanotowało wyraźną poprawę jakości wytwarzanych produktów, a 14,7% - zmniejszenie absencji pracowników. Prawidłowe zastosowanie koloru może więc przynieść wymierne korzyści finansowe.

Istnieją wyraźne preferencje kolorów wśród różnych grup ludzi. Przykładowo, kobiety wybierają bardziej nasycone i jaśniejsze kolory niż mężczyźni. Lubią też barwy: czerwoną, fioletową i żółtą, mniej odpowiada im kolor zielony. Preferencje zależą również od wieku - dzieci i ludzie młodzi lubią kolory żółty i czerwony, a starsi - niebieski.

Zastosowanie odpowiedniej kolorystyki reklam, broszur informacyjnych lub opakowań może przynieść wymierne efekty biznesowe, np. wzrost sprzedaży produktów.

Niestety, nie ma uniwersalnego miernika ani podręcznika, który opisywałby, jak należy korzystać z koloru - choćby dlatego że postrzeganie i konotacje barw zależą również od obszaru kulturowego. Typowym tego przykładem może być kojarzenie w kulturze europejskiej koloru białego z niewinnością, ślubem i radością, czarnego - ze smutkiem i pogrzebem, w Chinach natomiast konotacje te są odwrotne.