Serwer zamiast stacji

Każda wersja serwera Windows 2000 będzie mogła pełnić funkcję serwera terminali.

Każda wersja serwera Windows 2000 będzie mogła pełnić funkcję serwera terminali.

Od dwóch lat Microsoft dostarcza własny serwer aplikacyjny, umożliwiający korzystanie w trybie terminalowym z systemu Windows i pracujących na nim aplikacji. Windows NT Server 4.0 Terminal Server Edition (TSE), oddzielna wersja systemu Windows NT 4.0, ma jednak sporo ograniczeń zmniejszających szansę na jego spopularyzowanie. Główne polega na tym, że jest to oddzielny produkt, wymagający osobnych zestawów poprawek. Sytuacja ta zmieni się wraz z wprowadzeniem na rynek Windows 2000. W tym systemie usługi terminalowe (Terminal Services) będą dostępne standardowo jako jedna z jego usług (podobnie jak serwer IIS, usługa serwera DHCP czy DNS). Co więcej, system będzie zawierał wiele usprawnień w architekturze, wspomagających uruchamianie go jako serwera terminali. Microsoft poszerzył także możliwości protokołu RDP, dzięki czemu zmniejszyły się różnice funkcjonalne między nim a opracowanym przez firmę Citrix protokołem ICA, dostępnym w MetaFrame.

System wielodostępny

Główną wadą Windows NT Server 4.0 jest to, że jest to system stworzony wyłącznie na potrzeby interaktywnej pracy z serwerem tylko jednego użytkownika. Dlatego aby umożliwić pracę w ramach sesji terminalowych z serwerem, Microsoft musiał udostępnić oddzielną, wielodostępną wersję systemu. Windows 2000 stworzono od początku z uwzględnieniem możliwości równoczesnej pracy w ramach wielu sesji użytkowników. Umożliwiono również przestawianie trybu pracy serwera między jedno- a wielodostępnym.

Dzięki temu, że obsługa usług terminalowych znajdzie się w podstawowej wersji systemu, użytkownicy otrzymają jeden zestaw poprawek, co znacznie uprości konfigurowanie i zarządzanie aktualizacją w porównaniu do obecnych różnych wersji systemu.

W przypadku systemu jednodostępnego wszystkie procesy systemowe współdzielą ten sam przedział pamięci przydzielony jądru systemu, co w przypadku systemu wielodostępnego mogłoby doprowadzić do powstawania konfliktów pomiędzy sesjami użytkowników, które z założenia powinny być w pełni niezależne. Dlatego Windows 2000 w inny sposób zarządza procesami i umieszcza niektóre podsystemy zarządzane przez jądro systemu w pamięci wirtualnej. System dopuszcza np. istnienie kilku instancji podsystemów Win32K i Winlogon, które dotychczas mogły działać wyłącznie w pamięci fizycznej. Windows 2000 jednoznacznie rozdziela również te komponenty systemu i aplikacji, które muszą być współdzielone w ramach wszystkich sesji użytkowników terminali od tych, które powinny działać w wydzielonej przestrzeni adresowej, by zmniejszyć ryzyko zawieszenia pracy serwera z powodu wadliwie działającej bądź niewłaściwie obsługiwanej aplikacji w ramach sesji użytkownika.

Rozszerzenia RDP

W Windows 2000 znalazło się kilka rozszerzeń protokołu RDP, które funkcjonalnie zbliżają go do protokołu ICA. Przede wszystkim użytkownik ubogiej konfiguracyjnie stacji roboczej z dowolną wersją systemu Windows (od 3.x po Windows 2000) i oprogramowaniem klienckim Terminal Services może już korzystać ze schowka systemowego współdzielonego między sesją na serwerze a lokalnym komputerem. Może również wykonywać wydruki z poziomu sesji terminalowej na drukarce podłączonej do lokalnego portu równoległego.

Microsoft poprawił także szybkość pracy RDP poprzez wzbogacenie możliwości lokalnego buforowania instrukcji graficznych wykorzystywanych do odświeżania ekranu. Windows NT Server 4.0 TSE umożliwiał wyłącznie buforowanie tych instrukcji graficznych w ramach jednej sesji połączeniowej. Po jej zakończeniu bufor był czyszczony. Windows 2000 umożliwia buforowanie instrukcji graficznych przez wiele sesji, co przyspiesza aktualizację ekranu i w mniejszym stopniu obciążą sieć. Jednak takie buforowanie działa tylko na terminalach, wyposażonych w lokalne dyski twarde, czyli np. stacjach roboczych, a nie dedykowanych terminalach z systemem Windows CE.

Optymalizację związaną z obróbką grafiki wprowadzono również po stronie serwera. Windows 2000 dla każdej sesji będzie przydzielać pamięć wirtualną potrzebną do przechowywania aktualnego obrazu sesji. Powinno to odciążyć procesor serwera (nie będzie on musiał wciąż tworzyć obrazu przesyłanego do terminala, jeśli będzie on niezmienny), dzięki czemu każdy procesor będzie obsługiwał większą liczbę sesji terminalowych.

Innym istotnym rozszerzeniem protokołu RDP jest funkcja, pozwalająca na przejmowanie przez administratora zdalnej kontroli nad sesją terminalową użytkownika. Umożliwia to np. świadczenie usług zdalnego wsparcia technicznego, a także zamykanie sesji użytkowników, którzy pozostawiają je otwarte na serwerze.

Dwa tryby pracy

Powiększ

Przy instalacji Terminal Services administrator może wybrać jeden z dwóch trybów pracy tego oprogramowania: Remote Administration lub Application Server. Pierwszy z nich umożliwia nawiązywanie sesji terminalowych z serwerem wyłącznie jego administratorom i pozwala na równoczesną łączność maksymalnie dwóch z nich. Tryb ten jest przeznaczony wyłącznie do zdalnej administracji serwerem, nie są więc na nim instalowane komponenty, umożliwiające współdzielenie dostępu do aplikacji zainstalowanych na serwerze. Istotne jest to, że dostęp do serwera terminali w tym trybie nie wymaga posiadania dodatkowych licencji klienckich.

Instalacja usług terminalowych w trybie Application Server wprowadza istotne zmiany w konfiguracji serwera Windows 2000, mające na celu optymalizację pracy użytkowników terminalowych. Oznacza to m.in. że serwer w tym trybie będzie traktował priorytetowo aplikacje uruchamiane przez użytkowników, a nie pracujące w tle procesy systemowe. Dlatego serwer terminali nie powinien służyć do realizacji takich usług, jak serwowanie DHCP, DNS, pełnienie funkcji serwerów wydruków czy internetowego itp.

W przeciwieństwie do trybu Remote Administration w trybie Application Server nie ma ograniczenia liczby sesji, jakie może realizować serwer. Wymaga jednak, aby każdy użytkownik łączący się z serwerem w trybie terminalowym miał licencję Windows 2000 Terminal Services Client Access License i Windows 2000 Server Client Access License. Za zarządzanie licencjami odpowiada usługa Terminal Services Licensing, która musi być zainstalowana na co najmniej jednym z serwerów Windows 2000 i może obsługiwać wiele serwerów terminali. Jeśli domena, w której pracują serwery terminali Windows 2000, jest domeną NT 4.0, to w każdej z nich musi działać co najmniej jeden serwer z usługą Terminal Services Licensing. W przypadku domen Windows 2000 wystarczy jeden serwer licencyjny na cały site Active Directory.

Dodatkowe narzędzia

Wraz z Windows 2000 administrator otrzymuje dodatkowe narzędzia niedostępne w Windows NT Server 4.0 TSE. Jednym z nich jest Network Load Balancing, umożliwiające równoważenie obciążenia pomiędzy kilkoma serwerami terminalowymi. Funkcja ta jest jednak uboga i realizuje prostą czynność, polegającą na podłączaniu nowych sesji terminalowych do najmniej obciążonych w danej chwili serwerów.

Spodziewaną nowością jest to, że konsola zarządzania Terminal Services Manager pracuje w Windows 2000 pod kontrolą konsoli MMC. Aplikacja Terminal Services Client Creator, dołączona do usług terminalowych, pozwala na łatwe tworzenie dyskietek instalacyjnych dla klientów z systemami Windows for Workgroups 3.11, 32-bitowych systemów Windows (95, 98, NT 3.51, NT 4.0 i Windows 2000 Professional), a także dla Windows NT działających na komputerach z procesorem Alpha. Na dysku instalacyjnym serwera Windows 2000 jest dostępne także oprogramowanie klienckie dla komputerów naręcznych z systemem Windows CE w wersji 3.0.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200