Anteny zamiast kabla

Technologia LMDS uzupełnia braki infrastruktury naziemnej, umożliwiając komunikację radiową z szybkością kilku megabitów na sekundę.

Technologia LMDS uzupełnia braki infrastruktury naziemnej, umożliwiając komunikację radiową z szybkością kilku megabitów na sekundę.

Na świecie coraz większą popularnością cieszą się technologie bezprzewodowego szerokopasmowego dostępu do sieci operatorów telekomunikacyjnych. Rozwiązania takie mają szczególne znaczenie w przypadku Polski, gdzie infrastruktura telekomuni-kacyjna jest zdecydowanie nie doinwestowana i nadal jednym z największych problemów klientów jest szybkie i bezproblemowe uzyskanie podłączenia do sieci operatora. Niejednokrotnie bowiem klienci uzyskują informację, że bez dodatkowych, długotrwałych inwestycji operatora nie będzie możliwe uzyskanie przez nich podłączenia o parametrach spełniających wymagania zarówno pod względem jakości transmisji, jak i przepustowości łącza.

Problemy te rozwiązuje, technologia LMDS (Local Multipoint Distribution Service), pozwalająca bezprze-wodowo, za pośrednictwem komunikacji w paśmie radiowym, włączyć klientów do struktury szkieletu sieci operatora. W Polsce usługi takie świadczy już kilka firm (Formus Polska, Pro Futuro, Crowley Data Poland), do których dołączy wkrótce ogólnokrajowy operator TP SA (o planach TP SA pisaliśmy w CW 30/2000).

Ostatnia mila

Zakres częstotliwości radiowych, w których mogą działać łącza LMDS, nie jest dokładnie zdefiniowany. Najczęściej spotykane rozwią- zania operują na częstotli- wościach mikrofalowych w zakresie 27,6-31 GHz. Przykładowo, firma Formus buduje sieci LMDS wykorzystujące transmisję w paśmie 28 GHz. Niemniej komunikację szerokopasmową można realizować w różnych przedziałach częstotliwości - 2-42 GHz, w zależności od posiadanej licencji telekomunikacyjnej.

Zasięg bezprzewodowych łączy budowanych w technologii LMDS jest niewielki i w komunikacji typu point-to-multi-point, w której z jedną anteną operatora komunikuje się wiele anten użytkowników końcowych, wynosi ok. 3 km. Dlatego też rozwiązania LMDS doskonale nadają się do wykorzystania na terenach zurbanizowanych, gdzie na małym obszarze istnieje wielu potencjalnych klientów. Mały zasięg pozwala również stosować to samo pasmo komunikacyjne w wielu wzajemnie nie pokrywających się zasięgiem obszarach.

Topologia sieci budowanych w technologii LMDS jest więc zbliżona do sieci telefonii komórkowych. W przeciwieństwie do nich klient jest jednak na stałe związany z daną komórką. Warunkiem dobrej komunikacji w LMDS jest zminimalizowanie przeszkód stojących na drodze sygnału. Dlatego też anteny najczęściej umieszcza się na dachach tak, by wzajemnie "widziały się" one ze stacją bazową. Bezpośrednią komunikację mogą zakłócać warunki atmosferyczne, np. deszcz, gdyż fale milimetrowe są rozpraszane i absorbowane przez krople wody.

Najważniejsza jest stacja bazowa

Najważniejszym elementem systemu LMDS jest stacja bazowa. Zlokalizowana jest w niej jedna antena lub ich większa liczba (każda obejmuje zasięgiem sektor o promieniu 90 stopni i aby pokryć pełny obszar w promieniu ok. 3 km od stacji bazowej, konieczne jest zastosowanie czterech anten), z których każda umożliwia realizację transmisji w trybie point-to-multipoint ze zagregowaną przepustowością 34 Mb/s. Zestaw czterech anten może więc obsłużyć kilka tysięcy klientów wykorzystujących pasmo 64 Kb/s. W przypadku dzierżawy większego pasma liczba klientów, których może obsłużyć pojedyncza stacja bazowa, maleje. Gdy istnieje zapotrzebowanie na większe pasmo sieciowe, w danej komórce możliwe jest jednak zwielokrotnianie liczby anten pracujących w każdym z sektorów.

Pojedynczy terminal kliencki komunikujący się ze stacją bazową wyposażony jest standardowo w antenę umożliwiającą realizację komunikacji z przepustowością 8 Mb/s. Jeśli klient wykupi u operatora mniejszą przepustowość, to jest ona zazwyczaj fizycznie ograniczana w porcie komunikacyjnym. Jeśli jednak ma zapotrzebowanie na większą przepustowość, można zwielokrotnić liczbę anten i terminali klienckich.

Komunikacja pomiędzy stacją bazową a szkieletem sieci jest już realizowana za pośrednictwem dowolnej technologii sieciowej z wykorzystaniem łączy naziemnych (jeśli takie są dostępne) lub dalszej komunikacji radiowej.

Operatorzy LMDS najczęściej umieszczają w jednym mieście kilka lub kilkanaście stacji bazowych, tak by obiąć zasięgiem komunikacji radiowej obszar całego miasta, budując szybki szkielet sieciowy pomiędzy stacjami bazowymi a sieciami innych operatorów.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200