Ulepszony Bluetooth

Bluetooth 1.1 poprawia poprzednie wersje specyfikacji, które przede wszystkim definiowały docelową funkcjonalność urządzeń.

Bluetooth 1.1 poprawia poprzednie wersje specyfikacji, które przede wszystkim definiowały docelową funkcjonalność urządzeń.

Organizacja Bluetooth SIG (Special Interest Group) opublikowała zaktualizowaną wersję standardu Bluetooth 1.1. Jednocześnie postanowiła spowolnić pracę nad kolejną wersją standardu - 2.0, a być może nawet zrezygnować z jej wprowadzenia. Przedstawiciele niektórych firm zaangażowanych w rozwój standardu sądzą, że wprowadzanie Bluetooth 2.0 o szybkości transmisji zwiększonej do 10-20 Mb/s nie ma obecnie uzasadnienia. Interfejs taki konkurowałby bowiem z dostępną już technologią sieciową IEEE 802.11b, a jednocześnie nie oferowałby nowej jakości w dziedzinie komunikacji bezprzewodowej. Prawdopodobnie nastąpi więc stabilizacja wokół specyfikacji Bluetooth przynajmniej na najbliższych 12 miesięcy. Bluetooth 1.1 poprawia poprzednie wersje specyfikacji, które przede wszystkim definiowały docelową funkcjonalność urządzeń, ale nie określały dokładnie kryteriów implementacyjnych, co prowadziło do niekompatybilności urządzeń pochodzących od różnych producentów. Precyzuje też szczegóły implementacyjne i - zdaniem Bluetooth SIG - nie pozostawia producentom miejsca na samodzielne interpretacje.

Oprócz poprawek standard wprowadza nowe funkcje. Oferuje m.in. funkcję autentykacji i szyfrowania połączeń. W procesie inicjowania połączenia urządzenia wymieniają między sobą klucze potwierdzające tożsamość. Jeśli klucze się nie zgadzają - urządzenia zrywają komunikację. Procedura taka teoretycznie istniała już w Bluetooth 1.0b, ale w praktyce niekiedy występowała sytuacja, w której oba urządzenia generowały własne niezgodne klucze, nie mogąc ustalić, które z nich jest nadrzędne (master), a które podrzędne (slave). Jeśli urządzenie typu slave przetwarzało informacje szybciej niż master, to mogło uznać, że samo jest nadrzędne. W Bluetooth 1.1 przed wygenerowaniem kluczy każde urządzenie musi potwierdzić drugiemu swoją rolę i zdecydować, czy jest urządzeniem nadrzędnym czy podrzędnym.

Kolejny problem komunikacji Bluetooth dotyczył synchronizacji częstotliwości kanałów podczas transmisji. Standard ten dzieli pasmo 2,4 GHz na 79 kanałów, pomiędzy którymi dynamicznie odbywa się przełącza-nie transmisji z wykorzystaniem techniki nazwanej Frequency-Hopping Spread Spectrum. Komunikujące się urządzenia zmieniają kanały jednocześnie w takiej samej sekwencji, dzięki czemu możliwa jest między nimi nieprzerwana transmisja danych. Ze względu jednak na to, że niektóre kraje, takie jak Francja, Japonia i Hiszpania, wykorzystują część pasma 2,4 GHz na potrzeby innej komunikacji, np. wojskowej, standard Bluetooth 1.0b definiował nowy podział pasma 2,4 GHz na 23 kanały omijające "zabronione" częstotliwości. Problem w tym, że urządzenia zbudowane w Bluetooth 1.0 nie potrafiły się poprawnie komunikować z urządzeniami wykorzystującymi 23 kanały.

Organizacja Bluetooth SIG twierdzi, że rozwiązała ten problem, ponieważ wynegocjowała zwolnienie pasma 2,4 GHz w państwach, w których wykorzystuje się je do celów niekomercyjnych. Dzięki temu Bluetooth 1.1 może korzystać ze wszystkich 79 kanałów i jest to jedyny dopuszczalny wariant komunikacji w tym standardzie.

Bluetooth 1.1 rozwiązuje jeszcze jeden problem, który występował w przypadku urządzeń pracujących zgodnie z wersją 1.0b. Bluetooth obsługuje równoległą transmisję maksymalnie w pięciu kanałach, umożliwiając osiągnięcie sumarycznej przepustowości 720 Kb/s. Niestety, nie wszystkie dostępne na rynku urządzenia obsługują równoległe transmisje z wykorzystaniem pięciu kanałów. Jeśli więc urządzenie typu master próbuje wysłać dane większą liczbą kanałów, niż może ich obsłużyć urządzenie slave - komunikacja zawodzi. Co gorsza, standard Bluetooth 1.0b nie pozwala urządzeniom typu slave na przekazywanie wiadomości o wystąpieniu tego problemu urządzeniom master. Wersja 1.1 koryguje ten błąd i pozwala zwrotnie zakomunikować urządzeniu nadrzędnemu, ile kanałów może obsługiwać urządzenie podrzędne (zarówno jeśli jest to mniejsza, jak i większa liczba kanałów niż deklarowana przez urządzenie master).

Brak wymienionych funkcji powodował dotychczas największe problemy ze współpracą interfejsów Bluetooth, implementowanych przez producentów różnych urządzeń. Niestety, autorzy specyfikacji nie przewidzieli tego i ujawniły się one dopiero podczas testów zgodności.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200