Bluetooth

Pierwsze informacje o przygotowywaniu specyfikacji uniwersalnej technologii krótkozasięgowej łączności radiowej Bluetooth pojawiły się w 1998 r. Według optymistycznych założeń, urządzenia wykorzystujące ten standard miały pojawić się na rynku w 1999 r. Okazało się jednak, że początek masowej implementacji bezprzewodowych interfejsów rozpocznie się prawdopodobnie dopiero pod koniec 2001 r., a na ich upowszechnienie trzeba będzie zaczekać jeszcze 2, 3 lata.

Pierwsze informacje o przygotowywaniu specyfikacji uniwersalnej technologii krótkozasięgowej łączności radiowej Bluetooth pojawiły się w 1998 r. Według optymistycznych założeń, urządzenia wykorzystujące ten standard miały pojawić się na rynku w 1999 r. Okazało się jednak, że początek masowej implementacji bezprzewodowych interfejsów rozpocznie się prawdopodobnie dopiero pod koniec 2001 r., a na ich upowszechnienie trzeba będzie zaczekać jeszcze 2, 3 lata.

Interfejsy Bluetooth wykorzystują powszechnie dostępne pasmo radiowe o częstotliwości ponad 2,4 GHz, które było przeznaczone przede wszystkim do zastosowań w łączności, przemyśle, nauce i medycynie. Składają się z nadajnika/odbiornika sygnałów radiowych, mikroprocesora sterującego oraz układu pamięciowego. Interfejs może być w postaci oddzielnych, współpracujących układów lub systemu zintegrowanego. Pierwsze rozwiązanie jest nieco kosztowniejsze, ale też bardziej uniwersalne, ponieważ do sterowania nadajnikiem/odbiornikiem można wykorzystać inny procesor zainstalowany w urządzeniu.

Specyfikacja Bluetooth określa moc pobieraną przez interfejs podczas pracy - 0,1 W, a minimalny zasięg to 10 m. Możliwe jest też zwiększenie mocy sygnałów i zasięgu nawet do ok. 100 m. W systemie transmisji jest stosowana technologia przeskakiwania wykorzystywanych częstotliwości w widmie rozproszonym - do przesyłania informacji używa się 79 niezależnych kanałów częstotliwości, które są zmieniane 1600 razy/s. Dzięki temu interfejs jest względnie odporny na zakłócenia, a jednocześnie utrudnione jest nieuprawnione przechwycenie sygnałów. Ponadto Bluetooth obsługuje mechanizmy 128-bitowego szyfrowania oraz identyfikacji użytkownika, które mogą być wykorzystywane do zabezpieczania dostępu do informacji.

Ze względu na to, że system wymaga uzgadniania parametrów transmisji między wymieniającymi informacje urządzeniami, praktyczna przepustowość połączenia wynosi tylko 721 Kb/s, choć jego fizyczna szybkość sięga 1 Mb/s. Prędkość ta definiuje możliwości zastosowań tego interfejsu - na razie nie jest ona zagrożeniem dla kablowych złączy USB lub FireWire (IDEE 1394), a także sieci IEEE 802.11b, których przepustowość jest o jeden lub dwa rzędy większa. W wielu przypadkach transmisja z szybkością kilkuset Kb/s jest w zupełności wystarczająca - dotyczy to np. synchronizacji danych tekstowych między komputerem PC a palmtopem, transmisji dźwięku między słuchawką a telefonem komórkowym lub odtwarzaczem MP3 bądź sterowania pracą sprzętu audio-wideo, komputerów albo innych urządzeń elektronicznych.

Zaletą Bluetooth jest też automatyczne, nie wymagające ingerencji użytkownika, nawiązywanie połączenia między znajdującymi się w jego zasięgu urządzeniami (może ich być maksymalnie siedem). Dlatego też po opublikowaniu specyfikacji interfejsu pojawiły się określenia nowego rodzaju sieci - "pikosieci" lub sieci PAN (Personal Area Network - sieć osobista). To ostatnie jest jednak nieco mylące, ponieważ Bluetooth może służyć do bezprzewodowej wymiany danych zarówno w obrębie zestawu urządzeń wykorzystywanych przez jednego użytkownika, jak i rozsyłania informacji do wielu osób, które znajdą się w zasięgu specjalizowanego nadajnika, np. służącego do udzielania informacji na lotniskach, dworcach kolejowych, w sklepach itp. Interfejs ten nie został co prawda zaprojektowany z myślą o budowie klasycznych sieci, jednak przy wykorzystaniu odpowiednich stacji nadawczo-odbiorczych może zapewniać dostęp np. do lokalnej sieci Ethernet.

Największym sukcesem tego standardu jest jego powszechna akceptacja przez producentów. Organizacja Bluetooth SIG (Special Interest Group), założona przez firmy Ericsson, IBM, Intel, Nokia i Toshiba, uzyskała od 1998 r. wsparcie ponad 2 tys. niezależnych firm. Jeśli określone przez nią procedury testowania i certyfikacji sprzętu będą przestrzegane, można oczekiwać, że współpraca urządzeń wytwarzanych przez różnych producentów nie będzie stwarzała problemów.

Obecnie jednak szybkość popularyzacji Bluetooth rozczarowuje. Według ocen niektórych specjalistów, masowe zastosowania tego interfejsu rozwiną się, gdy cena zestawu układów niezbędnych do jego implementacji spadnie do poziomu ok. 5 USD (na razie jest kilkakrotnie wyższa). Z drugiej strony, producenci elementów półprzewodnikowych twierdzą, że będzie to możliwe, gdy wzrośnie popyt i zamówienia na te układy będą liczone w milionach sztuk. Kiedy nastąpi wyjście z tego błędnego koła? Być może już wkrótce - większość firm wytwarzających telefony komórkowe przygotowuje modele wyposażone w ten interfejs (już w 2000 r. Ericsson po raz pierwszy zaprezentował taki telefon). Daje to szansę na szybki wzrost masowych zamówień na układy obsługujące Bluetooth i spadek ich cen.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200