Decybel określa więc relację między dwiema mocami (wy - wyjście, we - wejście) lub napięciami, czyli - innymi słowy - wzmocnienie (Pwy większa od Pwe) lub tłumienie (Pwy mniejsze od Pwe). Wzmocnienie lub tłumienie prądowe można określać podobnie jak napięciowe. Trzeba jednak podkreślić, że wyniki będą prawdziwe tylko wtedy, kiedy odpowiednie pary napięć lub prądów są mierzone na identycznych impedancjach, czego się w praktyce nie przestrzega. Skala logarytmiczna jest praktycznie jedyną metodą w miarę czytelnego przedstawiania funkcji, której liczba argumentów wnosi na przykład 1000.

Decybel może też określać bezwzględny poziom mocy - powyżej lub poniżej jakiejś mocy odniesienia. Wtedy dB zastępuje się przez dBm, a za Pwe podstawia się tę moc. Zwykle jest to 1 mW i wtedy liczba dBm = 10 log (Pwy/mW).

EoVDSL (Ethernet over VDSL)

Ledwie kategoria 6 stała się faktem, a normowanie kategorii 7 dobiega końca, coraz głośniej o kolejnej kategorii - ponad siódmej. Wygląda to na renesans okablowania miedzianego. Jak powiedział nam dyrektor firmy Vemco (polski dystrybutor Kerpen), Grzegorz Szulc, członek komisji normalizacyjnych GUK 715.3 i CENELEC TC 215 WG 1, ukończono właśnie prace definiujące budowę i parametry kabli kategorii 5 (redefiniowanie), 6 i 7. Parametry te są zawarte w projekcie normy europejskiej komitetu CENELEC - EN 50288, która w tym roku zastąpi normy definiujące kable: EN 50167, EN 50168 i EN 50169.

Pełny standard okablowania, z jego strukturą i wszystkimi parametrami, będzie zawarty w normie EN 50173-2 edition i jej międzynarodowym odpowiedniku, czyli ISO 11801-2 edition. Zastąpią one EN 50173 (1995) oraz ISO 11801 (1995). Grupy robocze ISO i CENELEC planują zakończenie prac w przyszłym roku lub na początku 2003.

Jaki wniosek wynika z tego faktu? Otóż od tej chwili nie można już oddzielać kategorii 6 od 7, gdyż zostały zdefiniowany w tym samym dokumencie. Jeśli kategoria 6 już istnieje, to niebawem będzie istnieć kategoria 7. Zresztą zostało już niewiele, bo określenie jednolitej metodyki i procedur testowania. Wybór złącza, który znacznie opóźnił normalizację kategorii 7, został już zakończony. Przez kilka lat drobiazgowo rozpatrywano wiele propozycji czołowych producentów okablowania. Jako ostateczne rozwiązanie przyjęto złącze zaprojektowane przez firmę Alcatel. Część producentów długo miała nadzieję, że komitety normalizacyjne zaakceptują 2 złącza kategorii 7. Jednakże na ostatnim spotkaniu komitetu CENELEC w lutym tego roku podjęto ostateczną decyzję wskazując jednoznacznie jedno rozwiązanie. Wszystkie elementy kategorii 7 przewidziane do transmisji w klasie F muszą być ekranowane.

Wybór złącza wiąże się z Europą. O Alcatelu była już mowa. Duże szanse na sukces miały też złącza niemieckiej firmy Kerpen (BKS) i amerykańskiej firmy Siemon. Złącze Kerpena EC7 jest dobrze znane w Europie i zaczyna się upowszechniać w Polsce. Kerpen i Siemon do końca ufali w sukces swoich złączy, mimo ich niekompatybilności z RJ45. Złącze Alcatela jest kompatybilne z RJ45 i ta cecha miała duże znaczenie przy podejmowaniu przez komitet ostatecznej decyzji.

W tych sprzyjających okablowaniu miedzianemu okolicznościach zaczyna się mówić coraz częściej o następnej kategorii - 1,2 lub 1,4 GHz. W ocenie niektórych producentów ma to być kategoria 8.

Wydaje się jednak, że będzie to kategoria multimedialna, definiująca uniwersalny system dla transmisji danych, dźwięku i obrazów o wysokiej rozdzielczości. Ale jeśli przy tej okazji zwróci się uwagę na inny ważny fakt - wkraczania Ethernetu do przemysłu i sieci automatyki przemysłowej, gdzie duże przepływności może nie są tak bardzo potrzebne, natomiast obszar aplikacji ogromny - to wniosek może być tylko jeden: okablowanie miedziane jest skazane... na bardzo długie życie.