Usprawnienia zarządzania urządzenia pamięciowymi

Gdy sieci SAN (storage area network) zyskały popularność i stały się przedmiotem intensywnego rozwoju, wzrosła różnorodność hostów oraz urządzeń pamięciowych, przełączników, hubów i adapterów stosowanych w typowych sieciach SAN. Obecnie wyzwaniem jest efektywne zarządzanie dynamicznymi sieciami SAN i ich składowymi bez zwiększania komplikacji i bez konieczności angażowania dodatkowego personelu.

Gdy sieci SAN (storage area network) zyskały popularność i stały się przedmiotem intensywnego rozwoju, wzrosła różnorodność hostów oraz urządzeń pamięciowych, przełączników, hubów i adapterów stosowanych w typowych sieciach SAN. Obecnie wyzwaniem jest efektywne zarządzanie dynamicznymi sieciami SAN i ich składowymi bez zwiększania komplikacji i bez konieczności angażowania dodatkowego personelu.

Usprawnienia zarządzania urządzenia pamięciowymi

Jak to działa

FiberAlliance, konsorcjum zrzeszające 40 producentów pamięci, w celu ułatwienia zarządzania sieciami SAN zdefiniowało bazę MIB (Management Information Base) dla protokołu SNMP (Simple Network Management Protocol). Członkowie konsorcjum uznali, że konieczne jest zapewnienie kompatybilności pomiędzy komponentami sieci SAN.

Protokół SNMP wybrano jako metodę zarządzania dla sieci SAN głównie dlatego, że jest szeroko stosowany i może pracować poza pasmem. Jedną z zalet zarządzania poza pasmem jest jego niezależność od sieci Fiber Channel. Jeśli uszkodzeniu ulegnie ścieżka lub komponent sieciowy, to zdarzenie takie może przerwać połączenie do jakiegoś urządzenia lub stacji zarządzającej spoza pasma, uniemożliwiając natychmiastową naprawę lub odnowę sieci. Zarządzanie sieciami SAN poza pasmem pozwala zarządzać z dowolnej stacji posiadającej adres IP. Protokół SNMP może również pracować w pasmie poprzez sieć Fiber Channel.

Celem konsorcjum FiberAlliance jest wdrożenie bazy MIB dla protokołów SNMP i FCMGMT-INT (Fibre Channel Management Integration). Baza MIB jest zbiorem parametrów lub zmiennych, które określają i opisują status sieci i jej komponentów. Baza ta zapewnia heterogeniczną metodę zarządzania wieloma jednostkami CU (Connectivity Unit) w sieci SAN. Jednostki CU mogą być dowolnego typu adresowalnymi komponentami sieci SAN, takimi jak przełącznik lub zestaw przełączników. Aby baza MIP mogła spełnić potrzeby potencjalnych użytkowników i producentów przez bazę MIB, konsorcjum FiberAlliance współpracuje z IETF (Internet Engineering Task Force), który nadał bazie MIB status projektu roboczego. Informacje na temat tej bazy można uzyskać w Internecie (search.ietf.org/internet-drafts/draft-ietf-ipfc-fcmgmt-int-mib-03.txt).

Konsorcjum FiberAlliance rozwija MIB i etapami przedkłada do IETF kolejno opracowane dokumenty. Etap I, przedłożony we wrześniu 1999 r., dostarcza informacje na poziomie systemu oraz określa warunki dla stacji zarządzającej dopuszczenia aplikacji zarządzających innych urządzeń do jednostek CU dzięki dostępowi do adresów URL tych urządzeń. Pozwala to jednostkom CU uzyskać informacje z podłączonych urządzeń i przekazać je do przetworzenia przez stację zarządzającą.

Etap II, przedłożony w grudniu 1999 r., dodaje możliwość gromadzenia statystyk z portów jednostek CU oraz samoodnajdywania się komponentów SAN i czujników środowiska, na przykład ciepła. Etap II zapewnia strukturze zarządzającej spójny interfejs z podstawowymi komponentami sieci SAN, by umożliwić zarządzanie wydajnością pozostałych komponentów oraz monitorowanie ich stanu, bez potrzeby ingerowania w system zarządzania tymi urządzeniami. Etap III, przedłożenie którego planuje się w pierwszym półroczu bieżącego roku, uczyni bazę MIB bardziej uniwersalną.

Struktury zarządzania pamięciami i przedsiębiorstwem należą do podstawowych narzędzi wspomagających procesy IT. Struktury te, dzięki użyciu MIB FCMGMT-INT, pozwolą administratorom na monitorowanie topologii sieci SAN w celu polepszenia zarządzania jej konfiguracją, wydajnością i pewnością pracy.

Struktury zarządzania pamięciami zazwyczaj przedstawiają obraz graficzny topologii sieci SAN, wykorzystując informacje uzyskane z serwera strukturalnego. Serwer ten komunikuje się z urządzeniami SAN za pośrednictwem agentów i komend GET protokołu SNMP. Gdy urządzenia sieci SAN są tak skonfigurowane, że tworzą własną podsieć, podłączane są do własnego serwera proxy. Programy struktury zarządzającej często wyświetlają kodowane kolorem ikony dla urządzeń oraz łączy dla ścieżek. W takim przypadku kolor określa obszar, z którym wiąże się problem.

Topologia sieci jest identyfikowana automatycznie przez wysyłanie danych identyfikacyjnych RNID (Request Node Identification Data) - dowolnego protokołu Fiber Channel typu in-band - do innych jednostek CU. W tablicach powiązań tych jednostek zapamiętuje się zwrócone identyfikatory ID. Każda tablica powiązań jednostek CU zawiera identyfikatory ze wszystkich innych urządzeń podłączonych do danego urządzenia. Tablice powiązań pozwalają serwerowi struktury gromadzić informację identyfikującą z urządzeń agentów. To, że jednostki CU mogą gromadzić informacje o pułapkach protokołu SNMP i o topologii urządzeń podłączonych do tych jednostek, znacznie redukuje obciążenie serwera struktury związane z wyszukiwaniem informacji o wszystkich komponentach sieci SAN.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200