Sieci pamięci masowych (II)

W 1993 roku trzy firmy (Hewlett-Packard, IBM i Sun Microsystems) zawarły porozumienie, któremu nadały nazwę Fibre Channel Systems Initiative (FCSI). Celem tej inicjatywy było opracowanie szybko pracujących i uniwersalnych (czyli mapujących jak najwięcej używanych do tej pory protokołów komunikacyjnych) łączy, sprzęgających urządzenia elektroniczne z sieciami komputerowymi.

W 1993 roku trzy firmy (Hewlett-Packard, IBM i Sun Microsystems) zawarły porozumienie, któremu nadały nazwę Fibre Channel Systems Initiative (FCSI). Celem tej inicjatywy było opracowanie szybko pracujących i uniwersalnych (czyli mapujących jak najwięcej używanych do tej pory protokołów komunikacyjnych) łączy, sprzęgających urządzenia elektroniczne z sieciami komputerowymi.

Topologie

Zwykłe węzły sieci Fibre Channel komunikują się (operacja login) z innymi węzłami albo z przełącznikiem lub hubem, wymieniając z nimi informacje operacyjne niezbędne do uruchomienia transmisji danych. Węzeł taki wcale nie musi "wiedzieć", czy komunikuje się z innym węzłem, czy też z aktywnym hubem lub z przełącznikiem, ponieważ transmituje zawsze pakiety w ten sam sposób. To, jak pakiety są dalej obsługiwane, zależy już od przełącznika czy huba. To te urządzenia "znają" topologię sieci i przetwarzają pakiety na różne sposoby, zależnie od rodzaju tej topologii.

Sieci pracujące w technologii Fibre Channel mogą mieć różne topologie. Rodzaj zastosowanej topologii zależy od kilku czynników, takich jak wymagana przepustowość czy typ eksploatowanych aplikacji i co za tym idzie - klasy usług oferowanych przez sieć.

Ważne jest to, że porty typu N (N-Port) i NL (NL-Port) pracują tak samo jak porty instalowane w przełącznikach.

Używając technologii Fibre Channel można budować sieci o następujących topologiach:

  • łącza oferujące dedykowaną przepustowość - połączenie punkt-punkt,
  • pętla współdzielona przez wszystkie dołączone do niej węzły,
  • przełączanie pakietów (zmienna, skalowalna przepustowość).

Topologia punkt–punkt

Rozróżniamy dwie wersje tej topologii. W pierwszej mamy do czynienia z dwoma portami typu N (N-Port), które wymieniają między sobą informacje w trybie bezpośrednim. W drugiej topologii przełącznik buduje różne ścieżki połączeń punkt-punkt. W każdym z tych przypadków oba porty typu N wykorzystują w stu procentach pasmo przenoszenia danych; komunikacja odbywa się w trybie pełnego dupleksu, dlatego dedykowana przepustowość może tu osiągnąć nawet 2 Gb/s (1 Gb/s - wysyłanie pakietów i 1 Gb/s - odbiór pakietów).

Topologia pętli – współdzielenie pasma przenoszenia danych

Pętle Fibre Channel są bardzo tanim rozwiązaniem, pozwalającym dołączać do sieci wiele urządzeń, które współdzielą określone pasmo przenoszenia danych (np. 1 Gb/s). Wszystkie węzły rywalizują tutaj o dostęp do medium, ale jeśli któryś z nich uzyska logiczne połączenie punkt-punkt z innym portem, to transmituje pakiety z pełną szybkością oferowaną przez sieć. Do jednej pętli można podłączyć do 127 węzłów (urządzeń), ale tylko jeden z nich może pełnić rolę portu przełączającego (chodzi o arbitraż).

Węzły zgłaszają żądanie dostępu do pętli, generując sygnał primitive. Jeśli po wysłaniu takiego żądania węzeł otrzyma pozytywną odpowiedź, to pętla jest do jego dyspozycji. Jeśli kilka węzłów lub port przełącznika zgłaszają takie żądanie jednocześnie, to prawo do korzystania z pętli przyznawane jest urządzeniu o najniższym adresie. Po uzyskaniu pozwolenia port węzła lub przełącznika otwiera sesję punkt-punkt (transmisja danych w trybie pełnego dupleksu), nawiązując łączność z innym portem wbudowanym w węzeł lub w przełącznik. Tak więc w pętli mogą pracować jednocześnie tylko dwa porty, korzystając z usługi dowolnej klasy. Większość aplikacji uruchamianych w tym środowisku używa usługi Class 3. Kiedy pętla jest zwalniana, do akcji wkracza system arbitrażu, przyznając prawo do wykorzystania pętli dwóm innym portom.

Mechanizm arbitrażu został tak zaprojektowany, aby wszystkie porty mogły rywalizować ze sobą o prawo dostępu do medium, jak równy z równym.

Pętla sama się konfiguruje automatycznie i w jej skład może wchodzić przełącznik, ale nie jest to konieczne. Porty zainstalowane w węzłach i w przełącznikach rozpoznają automatycznie całe otoczenie sieciowe, tak iż użytkownik nie musi ich konfigurować lub rekonfigurować (w przypadku zmiany architektury sieci).

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200