Technika grupowania: dziś i jutro

Coraz większa liczba przedsiębiorstw wykorzystuje w swej działalności Internet, przekonując się, że brak dostępu do jego zasobów niesie liczne niedogodności. Każde kilka minut przestoju sieci może przyczynić się do zmniejszenia dochodów, nadwątlić pozycję i rentowność firmy.

Coraz większa liczba przedsiębiorstw wykorzystuje w swej działalności Internet, przekonując się, że brak dostępu do jego zasobów niesie liczne niedogodności. Każde kilka minut przestoju sieci może przyczynić się do zmniejszenia dochodów, nadwątlić pozycję i rentowność firmy.

Technika grupowania: dziś i jutro

Jak to działa

W utrzymaniu sieci w bezawaryjnym działaniu, co prowadzi do uniknięcia przestojów przedsiębiorstwa, mogą pomóc techniki grupowania (clustering).

Technika grupowania polega na tym, że kilka serwerów lub węzłów sieci, tworząc grupę (cluster), pracuje wspólnie jak jeden element, by zapewnić nieprzerwany dostęp do aplikacji, zasobów systemowych i danych. W przypadku awarii jednego węzła w środowisku elementów zgrupowanych jego obciążenie może być rozłożone na pozostałe węzły.

Dzisiejsze techniki grupowania są mieszaniną technologii reaktywnej, tworzonej wyłącznie w celu zmniejszenia czasu przestoju serwera, i dlatego większą dostępność uzyskuje się kosztem wzrostu ceny. Z faktu, że grupowanie odbywa się na poziomie systemu operacyjnego serwera, wynikają trudności z zarządzaniem i automatycznym dzieleniem zasobów pomiędzy węzłami. Stąd gubi się cel przyświecający wprowadzaniu grupowania, którym jest zwiększenie wydajności grupy.

Niestety, większość rozwiązań tego typu polega na wprowadzeniu redundancyjnych komponentów, które przyczyniają się w znacznym stopniu do zwiększenia złożoności zarządzania i utrzymania zgrupowanego systemu.

Produkty grupujące następnej generacji (next-generation clustering products) będą eliminować tę złożoność przez integrację grupowania w systemach operacyjnych i kreowanie kompleksowego zestawu zgrupowanych komponentów jako wydajnego i łatwego do zarządzania pojedynczego systemu.

W celu umożliwienia dostępu do wszystkich zbiorów, urządzeń i zasobów sieciowych w systemie oraz tworzenia obrazu pojedynczego systemu zgrupowane systemy następnej generacji będą mogły wykorzystywać system CFS (Cluster File System).

System CFS zapewni każdemu użytkownikowi, zdalnemu lub lokalnemu, dostęp do każdej aplikacji, bez względu na to, w którym serwerze danej grupy jest ona zainstalowana. Każda aplikacja ma zapewniony dostęp do każdego zbioru w każdym węźle grupy. W przypadku, gdy jakaś aplikacja zostanie przeniesiona z jednego węzła do drugiego, nie są wymagane żadne zmiany w jej dostępie do zbiorów w systemie.

System CFS został włączony do interfejsu wirtualnego systemu zbiorów (virtual file system - vnode) systemu operacyjnego Unix. Oznacza to, że systemy zbiorów i zarządzające woluminami, które dziś używają vnode, takie jak Unix File System, Veritas File System, system zbiorów CD-ROM, Solstice Disk Suite i Veritas Volume Manager, automatycznie odziedziczą własności systemu zbiorów grupy.

Poza globalnym dostępem do zbiorów środowisko grup następnej generacji zapewnia również dostępność i widzialność wszystkich urządzeń w całej grupie. System wejścia/wyjścia umożliwia dostęp do każdego urządzenia w grupie z każdego węzła, bez względu na to, gdzie urządzenie jest fizycznie podłączone. Stąd wyłania się globalny dostęp do urządzeń.

Podobnie jak z innymi komponentami architektury sieć prezentuje aplikacjom i użytkownikom widok pojedynczego systemu. W środowisku grupowym istotne jest to, że aplikacje i użytkownicy mogą traktować grupę jako pojedynczą jednostkę i że ma ona przypisaną jedną nazwę logiczną hosta i jeden globalny adres IP. Zaleta ta zapewnia każdemu klientowi dostęp do grupy przez użycie wspólnej nazwy logicznej i pozwala zlecać przetwarzanie w każdym węźle w danej grupie.

Globalny dostęp do zbiorów i urządzeń, w połączeniu z globalnymi usługami sieciowymi, umożliwia administratorowi systemów logować się w każdym węźle grupy i uzyskać dostęp do wszystkich narzędzi systemowych potrzebnych do monitorowania, naprawy i utrzymania. Administrator ma wgląd do całej grupy i bez względu na to, w którym węźle przebiega proces, system odpowiada na komendy zarządzające, tak jakby wszystkie procesy przebiegały w jednej maszynie.

Ponadto wizerunek pojedynczego systemu rozwiniętej grupy zwiększą również elastyczność i skalowalność grupy. Dysponując odpowiednimi produktami można rozbudować grupę do czterech węzłów i 256 procesorów. Lecz nie jest to koniec skalowalności. W zaawansowanym grupowaniu można w razie potrzeby dodać niezawodnie działające pamięci.

W środowisku sieci globalnych można uzyskać automatyczne równoważenie obciążenia. Dzięki monitorowaniu obciążenia i czasów reakcji serwerów we wszystkich węzłach zaawansowana grupa może określić optymalne węzły, w których klient powinien wykonać program.

Dziś przez grupowanie serwerów, precyzyjne planowanie i utrzymanie sieci czas przestoju można faktycznie wyeliminować.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200