Bardzo osobista technologia

Dlaczego zatrzymać się wyłącznie na noszeniu urządzeń elektronicznych, skoro można by scalić je bezpośrednio z ciałem za pomocą implantów czy rozwiązań z zakresu nanotechnologii? Od wszczepionych chipów RFID używanych do odblokowania drzwi do bionicznych uszu i oczu – transhumanizm już znajduje realne odzwierciedlenie w świecie rzeczywistym.

"W ciągu 20 lat będzie trudno powiedzieć, gdzie kończy się człowiek, a zaczyna komputer” - mówi Rob Enderle, główny analityk w firmie Enderle Group. Inteligentne protezy i rozwiązania wojskowe zobaczymy znacznie wcześniej – ale minie dłuższy czas zanim trafią one na rynek konsumencki. Obawy związane ze zdrowiem, religią czy prywatnością spowolnią adaptację tych urządzeń.

Więcej mobilnej mocy

W dzisiejszych urządzeniach elektronicznych główną rolę odgrywają wciąż baterie. Wszyscy znamy jednak ich wady – są ciężkie, wymagają długiego czasu lądowania i z powodu substancji toksycznych oznaczają duże nakłady środków na utylizację. "Baterie zostaną zastąpione przez superkondensatory (ultrakondensatory) lub ogniwa paliwowe – jako znacznie bardziej wydajne sposoby na przechowywanie i dostarczania energii” – mówi Enderle.

Superkondensator lub ultrakondensator jest rodzajem kondensatora elektrolitycznego o konstrukcji, która wykazuje bardzo dużą pojemność elektryczną (rzędu kilku tysięcy faradów), przy napięciu pracy 2-3 V. Największą zaletą superkondensatorów jest bardzo krótki czas ładowania i rozładowania w porównaniu z innymi urządzeniami do przechowywania energii (np. akumulatorami). Innymi plusami superkondensatorów jest niewielka degradacja właściwości przy wielokrotnym rozładowaniu i ładowaniu (nawet do miliona cykli), niska toksyczność materiałów, brak potrzeby konserwacji i wiele innych. W tej chwili wadą – wysoka cena produkcji.

"Pierwsze modele zastępujące baterie powinny trafić na rynek w ciągu 5 lat, masowe wymiany w urządzeniach elektronicznych zaczną się natomiast w ciągu 10 lat" - przewiduje Enderle. "Potrzeba jest kluczem do wielu rynków, takich jak elektronika użytkowa, obrona i przemysł samochodowy."

Nigdy więcej klikania

Pożegnaj się z myszą i klawiaturą. Urządzenia te znikną, zamienione przez "inteligentne interfejsy, bazujące na technologiach rozpoznawaniach głosu, gestów czy mimiki”. mówi William Halal, emerytowany profesor Zarządzania, Technologii i Innowacji na George Washington University.

"Urządzenia wejściowe bazujące na dotyku mogą oczywiście pozostać obecne, ale będą używane przede wszystkim przez osoby zajmujące się technologiami komputerowymi, np. programowaniem” – dodaje Halal.

Enderle dodaje, że w przypadku tej zmiany, czeka nas duży opór. „Tak naprawdę nie lubimy uczyć się robienia tych samych rzeczy w nowy sposób. Ten rynek będzie więc napędzany przez młode pokolenie. 10 lat brzmi realnie dla tej zmiany, ale bardzo możliwe, że wydłuży się to nawet do 20” – mówi.

Urządzenia, które mówią do siebie

Tradycyjne przyciski i przełączniki są już znikają z naszych gadżetów i urządzeń – kontrolowane z poziomu aplikacji mobilnych, za pomocą smartfonów i tabletów. Nadchodząca przyszłość Internetu Rzeczy oznacza jednak, że urządzenia będą wymagały mniej nawet tego rodzaju interakcji. W przyszłości, gdy dane urządzenie przestanie nam działać, wyspecjalizowana osoba powinna być w stanie naprawić je zdalnie.

„W tej chwili nie jesteśmy gotowi psychicznie czy prawnie na ten poziom kontroli urządzeń domowych” - mówi Enderle. "Obawy o niezawodność i bezpieczeństwo tych aplikacji sprawią, że będziemy musieli poczekać na powstanie sztucznej inteligencji, która będzie mogła monitorować cały proces. Do tego stopnia by urządzenia komunikowały się pomiędzy sobą i były zdolne do diagnozowania wzajemnie swojej pracy i korygowania błędów. W przeciwnym razie zbyt łatwo będzie o katastrofę, np. pożar wywołany zdalnie przez hakera…” – mówi Enderle.

Big Data spotka bezpieczeństwo

Tradycyjnie środki bezpieczeństwa są zwykle reaktywne. Do bardzo często spotykanych sytuacji należy to, że np. IT modyfikuje ustawienia firewalla dopiero po włamaniu, a dostawcy oprogramowania antywirusowego i anty-malware aktualizują biblioteki zagrożeń dopiero po zidentyfikowaniu ich przez innych (lub użytkowników).

"To podejście zostanie zastąpione przez bezpieczeństwo predykcyjne" które wykorzystuje zaawansowane modele związane z data mining i analizą w celu śledzenia i przewidywania zagrożeń cybernetycznych, mówi Jai Menon, wiceprezes i dyrektor ds. badań z działu badań firmy Dell. Narzędzia takie jak Umbrella Security Graph od OpenDNS już pomagają naukowcom przygotować się przed atakami, gdy te dopiero są w przygotowaniu.

Menon mówi, że wkrótce "na niespotykaną dotąd skalę zaczniemy rozwijać metody reagowania na podstawie przewidywanych zagrożeń”.

Szerszy obraz bezpieczeństwa

Dostęp do systemów korporacyjnych jest zwykle określany poprzez przypisywanie ról, np. administrator, użytkownik biznesowy lub gość. Ale przyszłe systemy będą brać pod uwagę nie tylko rolę osoby, ale także typ urządzenia, które ta używa, aktualny poziom zagrożenia, poziom bezpieczeństwa obszaru, z którego wysyłane jest żądanie dostępu i wiele innych czynników" - mówi Menon.

"Modele analizy heurystycznej będą tworzyć wzory zachowania użytkowników i wysyłać powiadomienia i alarmy, gdy ci wykonają nietypową akcję” – dodaje.

Campbell z Nucleus Research prognozuje, że trwałe, osobiste tożsamości będą również częścią nowej struktury bezpieczeństwa. "Ludzie będą mieć jeden identyfikator do szkoły, firmy, użytku osobistego, itp. Nie będzie się już dodawać nowego użytkownika do sieci korporacyjnej, lecz po prostu autoryzować wskazaną tożsamość.

Puzzle z oprogramowania

Wiele działów IT nadal rozwija własne aplikacje dla użytkowników, ale Menon mówi, że praktyka ta będzie w dużej mierze wymarła. Już w tej chwili w wielu przypadkach znacznie bardziej opłaca się korzystać z gotowych API.

"Salesforce dostarcza aż 200 000 gotowych API, ProgrammableWeb śledzi ponad 11 000 API, Google, Bitnami i Amazon Web Services zapewniają setki. Jeśli nie możesz znaleźć usługi, która robi to, co chcesz, to prawdopodobnie nie szukasz wystarczająco mocno” – mówi Menon. "Firmy będą potrzebowały potrzebują deweloperów, którzy będą ekspertami w koordynowaniu API i pakietowaniu ich” – mówi.

"Tworzenie aplikacji będzie bardziej modułowe, a samo oprogramowanie – oparte na kontenerach złożonych z kodu. Sztuka będzie polegać na tym by złożyć dostępne elementy z funkcjonalną całość" - mówi Campbell.

Karaluch Technologii

Jeśli chodzi o e-mail, Mack z JWT Worldwide mówi: „Tu po prostu musi znaleźć się lepszy sposób”.

Problem pojawia się, gdy ktokolwiek próbuje ten sposób wymyślić. Łatwo jest wyobrazić sobie komunikator zainstalowany w urządzeniu noszonym lub zbudowanym implancie, ale co z wysyłaniem załączników? Co z archiwizacją? Jeśli zaprojektuje się elektroniczny system przesyłania wiadomości, który umożliwia wysyłanie plików, korespondowanie z wieloma odbiorcami i archiwizację danych… Historia zatoczy koło i wróci do e-maila.

"E-mail będzie żył wiecznie" - mówi Campbell - "Jestem gotów nazwać to prawdziwym karaluchem oprogramowania. Możemy go nienawidzić, ale to będzie krążył wokół nas do końca świata."