Na dodatek nie sprawił się prof. Kołodko, bo nie wydał nowej książki i odebrał mi tym samym temat na felieton bałwochwalczy, i pozbawił czytelników kilku felietonów pochodnych.

Ale - nie z takimi sprawami dawaliśmy sobie radę i nawet bagaż tematów nigdy nie poruszonych nam nie straszny. Bo jest z tymi tematami jak z brytyjskim gabinetem cieni, gdzie każdy minister urzędujący ma swój cień, takiego niby-ministra w opozycji. No i takich tematów-cieni z minionego roku jest tyle niemal, co felietonów napisanych. I nic już teraz po tych cieniach, bo sprawy stały się nieaktualne, albo w ogóle odeszły w niebyt.

Co zaskakuje podczas tegorocznych wakacjach, w środkach przekazu nie zauważyłem jakoś tradycyjnych letnich tematów, typu "krokodyl w Wiśle". Wszyscy zdają się wypatrywać, niczym pierwszej gwiazdy w Wieczór Wigilijny, jakichś oznak początku końca kryzysu, chociaż nie brak i takich którzy uparcie powtarzają, że nie dojrzeli jakoś dotąd samego początku.

Było za to bez liku spraw, z których każda z powodzeniem starczyłaby na oddzielny felieton. Ot, chociażby, jak irlandzka historia o dwóch zaginionych (i szczęśliwie odnalezionych) psach. Dotąd nie byłem zwolennikiem tego, co nasi urzędnicy nazywają "czipowaniem psów", bo kojarzy mi się to z wstępem do - mówiąc nieco z czeska - "czipowania obywatelstwa", czyli społeczeństwa. Trzeba było jednak zobaczyć, na pierwszej stronie irlandzkiej gazety, wniebowziętą twarz 5-cio latka, lizaną z miłością naraz przez dwa jego psy, odnalezione i zwrócone właścicielom właśnie dzięki wszczepionym układom RFID.

Sąsiadów Czechów przywołuję tu nie bez kozery, bo akurat w połowie lipca ogłosili, że podpisali porozumienie z księstwem Lichtenstein, otwierające drogę do wznowienia z nim stosunków dyplomatycznych. Stosunki te zostały zerwane po II Wojnie, kiedy to Czesi wraz z terenami poniemieckimi, które znalazły się w ich granicach, upaństwowili terytoria, do których pretensje zgłaszał Lichtenstein, powołując się na zaszłości z XIII wieku. Sporne tereny mają powierzchnię dziesięć razy większą od Lichtensteinu. Szczegółów nie podano, ale zdaje się dogadali to tak, że nie mamy co liczyć na granicę z Lichtensteinem.

Były też te krótkie wakacje czasem odejść, zbyt wielu odejść - Jackson, Kołakowski, Zapasiewicz, to pierwsze nazwiska, które przychodzą na myśl. No i - najbardziej przejmujące i bolesne - odejście bliskiego kolegi z pracy, człowieka, którego - co aż nieprawdopodobne w dzisiejszej dużej korporacji - naprawdę wszyscy lubili i który w każdym wymiarze ciągle dużo więcej miał przed sobą, niż już przeżył...

Tytułowe "wspomnienia" zaś, to wcale nie coś co można wspominać, tylko kolejny językowy neologizm, który próbuje sobie torować u nas drogę: tysiąc wspomnień w tym kontekście oznacza, że dana strona internetowa została tysiąc razy zacytowana (wspomniana) na innych takich stronach.

A zdecydowanie więcej niż tysiąc takich wspomnień miała w te wakacje księgarnia internetowa Amazon, która najpierw sprzedała licznym klientom książkę w wersji elektronicznej, do czytania na urządzeniu Kindle, też rozprowadzanym przez tę księgarnię, a następnie zdalnie i bez wiedzy nabywców wykasowała im te książki z tych urządzeń (zwracając jednak pieniądze), bo powstały jakieś wątpliwości co do praw autorskich. A clou tej sprawy w tym, że poszło o książkę Orwella "Rok 1984".