Wielu ludzi używa komputera jako ekwiwalentu maszyny do pisania. Nie ma w tym nic zdrożnego, bo jest to narzędzie jak najbardziej godne polecenia, chociaż nie tylko do tego celu. Udało mi się w życiu odżegnać kilka starszych osób parających się zawodowo pisaniem od przesiadki na komputer, który to cel jakimś dziwnym trafem zaczął im przyświecać po siedemdziesiątce.

Uzasadnienie z mojej strony było trywialnie proste i uczciwe - zamiast myśleć co pisać, będziesz myślał jak to robić. Pewien automatyzm wynikający z wieloletnich nawyków bierze w łeb przy zetknięciu z zupełnie inną technologią - zaczyna się rozgrywka pomiędzy niedoświadczonym użytkownikiem a psotnymi chochlikami, które zdaniem laików lubią zagnieżdżać się w komputerach. Dzień pracy, który dotychczas rozpoczynał się od wkręcenia czystej kartki papieru do maszyny bądź odnalezienia maszynopisu z dnia poprzedniego, w tym wypadku przypominałby poszukiwanie zapisanych lub nie zapisanych dokumentów na dysku, wydzwanianie po znajomych obytych z komputerami - bo pojawił się jakiś komunikat, okno informacyjne, okno wyboru, z którymi nie wiadomo co począć. Uważam, że w pewnym wieku zmiana środowiska jest niewskazana, także jeśli odnosi się to do używanych na co dzień narzędzi. Inwestycje należy robić w stosownym momencie, jeśli ma się podstawy sądzić, że zdążą się one przynajmniej zamortyzować.

Jestem doświadczonym informatykiem, w związku z czym komputera używam zwykle do innych celów niż pisanie dokumentów tekstowych. Ilość instrukcji napisanych przeze mnie programów przewyższa niewspółmiernie ilość tzw. czystego tekstu ogólnego przeznaczenia, w poczet czego zaliczam także cotygodniowe felietony. Korzystając z edytorów tekstowych, wyrobiłem sobie zdanie na ich temat i jedna rzecz bardzo mnie denerwuje, a mianowicie reakcje na przypadkowo naciśnięte skróty klawiszowe. Reakcje są oczywiście jak najbardziej adekwatne w stosunku do bodźca je wywołującego, chociaż kontekst nie jest właściwy.

Oprogramowanie nie jest w stanie właściwie zinterpretować moich intencji, bo cokolwiek by powiedzieć intuicji ono nie ma i nie rozróżni nigdy, czy naciśnięto coś celowo czy przypadkiem.

Zdarza mi się to na tyle często, że zacząłem odczuwać swojego rodzaju irytację. Tym bardziej że do generowania znaków narodowych z racji mojego subiektywnego odczucia wygody wykorzystuję lewe Ctrl i Alt, a gdy zrobi się to niezbyt dokładnie, w pośpiechu, co często towarzyszy moim zmaganiom z klawiaturą, efekt jest niezgodny z zamiarem. Bogactwo skrótów klawiszowych przypisanych jakże różnorodnym funkcjom formatującym daje znać o sobie w najdziwniejszych momentach. Chętnie bym się tego pozbył, przynajmniej na tę chwilę, gdy nie jest mi potrzebne. Przecież do napisania kawałka tekstu wystarczą klawisze alfanumeryczne oraz kilka funkcyjnych. Formatowanie można i nawet należy pozostawić sobie na deser.

Przypuszczam, że z technicznego punktu widzenia implementacja jednego dodatkowego przycisku w menu "włącz/wyłącz reakcję na skróty klawiszowe" nie powinna stanowić tematu nie do przeskoczenia. Czy autorzy kolejnych coraz doskonalszych edytorów zechcą wziąć pod uwagę te postulaty przy projektowaniu następnych wersji?