Leland Stanford był piątym z ośmiorga dzieci w rolniczej rodzinie. Doszedł do stanowiska gubernatora stanowego i dwukrotnie wybrano go senatorem. On i jego żona, po stracie jedynego syna (zmarł w wieku 16 lat), pod hasłem "naszymi dziećmi będą dzieci Kalifornii", ufundowali uniwersytet, położony nad Zatoką San Francisco.

W latach trzydziestych absolwenci studiów technicznych na Uniwersytecie Stanforda musieli szukać pracy na Wschodnim Wybrzeżu. Jeden z profesorów tej uczelni - Frederick Terman - próbował to zmienić, przez lata cierpliwie budując związki uczelni z lokalnym przemysłem i zachęcając absolwentów do zakładania firm na miejscu.

Tak się złożyło, że przewodem doktorskim Termana kierował profesor Vannevar Bush z innej uczelni-legendy - Massachusetts Institute of Technology. Artykuł Busha z roku 1945, zatytułowany As we may think, zawierał liczne wizje z dziedziny techniki, z których większość potwierdziła praktyka.

Termanowi udało się przekonać do pójścia na swoje, m.in. dwóch swych byłych studentów, którzy w roku 1938 założyli firmę we własnym garażu, składając ze swych oszczędności kapitał w kwocie 538 USD. Z czasem wykształcił się między nimi układ przedsiębiorca-wynalazca, co likwidowało konflikty i sprzyjało rozwojowi firmy.

Gdy pierwsze ich pomysły (m.in. samospłukujący się pisuar) okazały się zupełnie nie trafione, prof. Terman przypomniał jednemu z nich temat jego pracy dyplomowej - generator akustyczny. Tu genialna okazała się koncepcja zastosowania zwykłej żarówki w roli stabilizatora termicznego. Wyeliminowało to największą wówczas wadę tego rodzaju urządzeń - niestabilność w działaniu, a dodatkowo obniżyło koszty o blisko trzy czwarte.

Pierwsze cztery takie generatory kupiła wytwórnia filmowa Walta Disneya.

Następcami generatorów były przyrządy pomiarowe, które stały się pierwszą specjalnością firmy. W jakimś momencie pojawiła się potrzeba rejestracji wyników pomiarów oraz wykonywania na nich obliczeń: przyszedł czas na kalkulatory.

Któryś tam model kalkulatora można już było, w ograniczonym zakresie, programować, a w roku 1968 powstał pierwszy kalkulator z ekranem, który zastąpił stosowane przez konkurentów dalekopisy.

Z kolei sprawą ambicji stało się zbudowanie kalkulatora mieszczącego się w kieszeni. Efektem była - jak to ktoś określił - śmierć suwaka logarytmicznego (a kalkulatora, podobnie jak u nas, przez długie lata nie tolerowali w USA nauczyciele). Po kalkulatorach przyszły już rodziny coraz większych komputerów i stopniowe wyniesienie firmy na czoło największych potęg światowych w tej dziedzinie.

Ten z dwojga, który był wynalazcą, znany był z nietypowych, jak na szefa bardzo dużej firmy, zachowań. Sam często odbierał telefony - w roku 1967 rozmawiał z dwunastolatkiem poszukującym części do budowanego przez siebie urządzenia elektronicznego. Młodzieniec ten nazywał się Steve Jobs.

William Hewlett, bo tak nazywał się ten wynalazca, zmarł 12 stycznia 2001 roku w wieku 87 lat w swym domu w Kalifornii, mając w dorobku - obok licznych wynalazków - kilkanaście doktoratów honorowych i rzadko przyznawany National Medal of Science, by nie wspomnieć o samej firmie.

Widoczne z daleka i nazwane tak w XVIII wieku przez białych odkrywców tych terenów Wielkie Drzewo (po hiszpańsku El Palo Alto), czyli 30-metrowa sekwoja, nadal rośnie na terenie Uniwersytetu Stanforda. Profesor Terman zaś jest uznawany za ojca duchowego Krzemowej Doliny, o której z kolei inna znana postać współczesnej informatyki - Robert Metcalfe - powiada, że jest jedynym miejscem na świecie, które nie obmyśla, jak by tu zostać Doliną Krzemową.