Mimo że jesteśmy już niemal całkowicie ucywilizowani, musimy na cywilizację informatyczną nieco się uodpornić. Wyobraźmy sobie, że przychodzi nam wybrać się za granicę. Taki wyjazd jest wielką przygodą i zarazem sprawdzianem zaradności oraz umiejętności organizacyjnych. Jest wiele sposobów zaplanowania podróży i pobytu, by maksymalnie wykorzystać wszelkie możliwości i zminimalizować czas tracony na załatwianie spraw bytowych i ograniczyć niepożądane niespodzianki.

Najpierw trzeba sformułować potrzeby, czyli stworzyć wzorcowy (idealny) projekt zamierzenia. Praca ta to przyjemność typowa dla marzeń. Trzeba mieć tę świadomość i w sposób rozmyślny tworzyć idealne rozwiązanie, nie przejmując się ograniczeniami. Te rozpoznajemy dopiero w następnym kroku. Konfrontacja idealnego modelu, który przyjmujemy jako roboczy cel, z ograniczeniami wcale nie musi oznaczać jego odrzucenia. Trzeba sprawdzić, które ograniczenia i w jaki sposób oddziałują na potrzeby, i podjąć stosowne decyzje. Nie można zrezygnować z mieszkania, jedzenia, przemieszczania się, wykorzystania zasobów itp. Można natomiast zrezygnować z niektórych spotkań, jeśli wyznaczone terminy wykraczają poza określony czas pobytu. Dalsze decyzje wynikają bezpośrednio z ograniczeń finansowych.

Ograniczenia finansowe dotyczą przede wszystkim warunków bytowych. Jeśli pochodzi się z kraju, w którym warunki życia są raczej skromne, a dochody i dofinansowania są bardzo ograniczone, nie stosuje się w podejmowaniu decyzji reguły prawej ręki. Trzeba wykorzystać regułę lewej ręki i wybrać cenowo dostępne usługi. Dzięki Internetowi możemy stosować obydwie strategie. Można niemal wszystkiego się dowiedzieć i uzyskać kontakt. Można znaleźć hotel, którego cena jest osiągalna, a oferowane usługi wydają się zapewniać możliwość w miarę dobrego wypoczynku.

W Bostonie znalezienie hotelu, na jaki będzie stać pracownika uczelni przebywającego w delegacji, graniczy z nieprawdopodobieństwem. Korzystając z Internetu, można sobie znaleźć coś, co będzie odpowiadać potrzebom i ograniczeniom. Na przykład Farrington Inn a small European style bed and breakfest Inn. Ceny znacznie mniejsze niż limit noclegowy zawierają nieograniczony lokalny serwis telefoniczny, śniadanie kontynentalne każdego ranka i miejsca parkingowe w okolicy. Ponadto świetna lokalizacja - obok Boston University. Wystarczy nawiązać kontakt e-mailowy i już okazuje się, że są tam wspaniałe pokoje, ale ceny są już nieco wyższe. Po przybyciu na miejsce dowiadujemy się, że jest rezerwacja, tylko ceny są jeszcze wyższe, a aktywna VISA nie chce się autoryzować. Ale dobre i to.

W pokoju okazuje się, że nie takie dobre i na dodatek wcale nie pachnące i bez łazienki, i tak trzeszczy, że może zaraz się rozlecieć. Z zestawu ręczników udaje się wybrać jeden, na którym dowody dużego obciążenia hotelu można tolerować, a łazienka na korytarzu nie zachęca do pławienia się. Wszystko można jednak przetrwać, kupując ręcznik, zapach sosny w aerozolu i tygodniowy bilet na metro. Na drugi dzień po obudzeniu, śniadanko kontynentalne. Tu od razu okazuje się, że mamy na myśli różne kontynenty. Na tamtym kontynencie takie śniadanie to plastikowy kubek soku, a do tego caf? americana w takim kubku, no i muffin do wyboru. Wszystko za 82,50 USD (z podatkiem), czyli za ponad dwukrotną cenę z WWW.

Zdecydowanie lepiej może zorganizować wyjeżdżającemu warunki pobytu jakiś znajomy, jeśli zechce. Potrafi np. znaleźć hotel za pół ceny o nieporównywalnym standardzie. Trzeba tylko mieć takiego znajomego i nie nadużywać znajomości z nim.