Byłem zmuszony udać się do zakładu energetycznego. Wszelkie ''udawanie się'' do jakichkolwiek urzędów jest dla mnie zmorą, przede wszystkim dlatego że nauczony kilkudziesięcioletnim doświadczeniem spodziewam się: chmary ludzi, zaduchu, nieuprzejmej obsługi, niekompetencji, niemożliwości załatwienia każdej najprostszej sprawy. Na szczęście jestem niepoprawnym pesymistą i życie coraz milej mnie rozczarowuje, albowiem stosuję własną filozofię życiową, brzmiącą mniej więcej tak: lepiej spodziewać się wszystkiego najgorszego, wówczas każdy, nawet najmniejszy pozytywny objaw będzie dla mnie radością.

Tak też było i w tym przypadku. Ludzi było niewielu, być może z racji panującego mrozu lub dosyć wczesnej pory, mniejsza zresztą o przyczyny, tak że do stanowiska obsługi klienta, w skrócie SOK, zostałem dopuszczony prawie natychmiast. Jak zapewne Państwo zaobserwowali, wszędzie jest teraz komputeryzacja, a SOK-i nie są już z reguły małymi pokoikami z napisem na drzwiach "proszę wchodzić pojedynczo". Co śmieszniejsze z tym wchodzeniem pojedynczo, to przeważnie wchodzę pojedynczo i jestem wypraszany, gdyż okazuje się, że nie o takie solo chodziło. Mniejsza zresztą z tym. No więc SOK-i są teraz ladami wystawionymi na widok publiczny, umożliwiającymi załatwianie równoległe wielu klientów, uniemożliwiając przez to wręczanie korzyści majątkowych, jeśliby taka okoliczność miała mieć miejsce.

W związku z tym, że udałem się z konkretną sprawą, przedstawiłem stosowne dokumenty i urzędniczka sięgnęła do komputera. Reszta to już znany nam informatykom i nie tylko nam prozaiczny standard. Przy próbie modyfikacji danych na ekranie pojawił się komunikat "Program wykonał nieprawidłową operację". Pomyślałem wówczas, że moja radość z szybkiego dojścia do SOK-u była pochopna oraz że moja życiowa pesymistyczna postawa jest w dalszym ciągu warta stosowania. Gdy urzędniczka szukała w notatniku numeru telefonu (raczej domyśliłem się czego szuka, bo oczywiście nie tłumaczyła mi kroków swego działania), obserwowałem stanowisko sąsiednie, przy którym klienci byli już niemal w stanie upojenia szczęściem, jako że drukowano dla nich dokumenty końcowe. Nie wiem jaką filozofię życiową wyznawali ani też jaki był stan ich ducha w momencie, gdy obsługująca ich urzędniczka na chwilę odeszła do innego stanowiska, podczas gdy drukarka laserowa "tłukła" dla nich kilkustronicowy raport. Wiadomo - urządzenia się nie przyspieszy, więc swoje trzeba odczekać. Niemniej uważam, że urządzenie można polepszyć.

Otóż wspomniana drukarka pobierała kartki z dołu, a zadrukowane z impetem wysuwała górą tak, że bezwładnie i niebezpiecznie zwisały nad podajnikiem. W pewnym momencie zostały popchnięte przez następną wydrukowaną stronę, zsunęły się na dobre na dół do podajnika i można by powiedzieć z radością zostały przez niego zaakceptowane do dalszego drukowania. Gdy urzędniczka powróciła, skompletowała wydruk i z pogardą popatrzyła na rezultat - wiadomo, powtórka.

Tymczasem u mnie sprawa dojrzała - dyżurna pani informatyk najwyraźniej poradziła co zrobić w sprawie niepoprawnej operacji programu - zamknąć, uruchomić ponownie i wprowadzić jeszcze raz - co też zostało uczynione i poskutkowało. Pani urzędniczka zadzwoniła do pani informatyk z radością i podziękowaniami. Na moje pytanie, czy często się to zdarza, usłyszałem, że od czasu do czasu, ale nie każdy klient jest tak wyrozumiały. Grunt to zrozumieć bliźniego.